U prošlonedjeljnom otvorenom pismu liderima opozicionog bloka Bolja Crna Gora Vasilije Miličković, poznati biznismen i opozicionar, pozvao je Srđana Milića, Andriju Mandića i Nebojšu Medojevića da se pismeno obavežu da njihove partije neće ulaziti u koaliciju sa DPS-om. Razloge za ovaj zahtjev Miličković objašnjava u razgovoru za Monitor.

MILIČKOVIĆ: Jedan sam od idejnih tvoraca i osnivač jedinstvenog opozicionog fronta despotskoj vladavini Đukanovićevog DPS režima. U šahu, to je poznato kao iznuđen potez. DEMOS (Demokratska Opozicija) je rođena u Podgorici, a ne u kabinetu predsjednika Srbije Borisa Tadića. To je nešto najljepše što se moglo desiti Crnoj Gori, pa je zato i sasvim normalno frustrirajuće i uznemirujuće reagovanje Mila Đukanovića. U stvaranju tog projekta, osim mene, učestvovali su i nezavisni intelektualci, ugledni univerzitetski profesori Milan i Milenko Popović, Filip Kovačević, Đorđe Blažić… pa je i naša odgovornost, da tek rođena beba i prohoda, ogromna. Jer je to velika i možda posljednja šansa da ovdje dođe do mirnih i demokratskih promjena već odavno odnarođenog režima.

MONITOR: Možete li nam, ipak, dodatno objasniti motive za Vaš zahtjev i ogorčenje politikom premijera Đukanovića i DPS-a?
MILIČKOVIĆ: Ovaj režim, u osnovi, leži na prevarama, obmanama i lažima. Uz konstantno sijanje straha među građanima Crne Gore.

U posljednjih 20 godina Crna Gora i njeni građani žive u vanrednom i traumatizovanom stanju zato što ovim prostorom vlada nedemokratski i despotski režim Đukanovićevog DPS-a. Taj režim nas je u veoma kratkom roku proveo kroz ratove, tranziciju, pljačkašku privatizaciju, švercersko-tranzitne poslove, rekordnu razarajuću inflaciju, kroz komunizam i njihovu DPS demokratiju, kroz četiri države i da ne nabrajamo dalje. Današnji Đukanovićevi DPS-ovci bili su komunistička elita, i kao takvi nas ubjeđivali i ubijedili da nam je najbolji državni okvir u kom treba da živimo SFRJ. Isti su nas, nedugo zatim, ubjeđivali i ubijedili da je SFRJ naša „grobnica” i da nam je perspektiva u SRJ kojom će oni kormilariti za naše dobro. Ali ne više kao komunisti jer im se ogadilo, već kao demokrate – reformisti. Zbog njihove politike i Rata za mir, svijet nas je izolovao i kaznio uvodeći nam ,,nehumane, nepravedne i ničim izazvane sankcije”. Isti oni su nas nedugo zatim ubjeđivali i ubijedili da je SRJ prevaziđen projekat i da nam je bolji život zagarantovan u S&CG, normalno sa njima na čelu.

Potom nas ubijediše da je S&CG bez perspektivna i da je to nova „grobnica” za Crnogorce, te da nam svijetlu budućnost garantuje samostalna i nezavisna Crna Gora. Da ne zaboravim, svakako s njima na čelu. O propratnim pojavama: ratovima, naglašavam ratovima, ubijenim, ranjenim, raseljenim, deportovanim i izbjeglim licima, švercu nafte, cigareta, oružja, droge… primarnoj emisiji, šticungu, inflaciji, prihvatizacijama, razorenim, uništenim i nestalim privrednim preduzećima mogu se napisati tomovi knjiga.

Pitam se što su radili, i čime su se u međuvremenu zanimali Francuzi, Njemci, Englezi i drugi normalni narodi. Da li nam zavide što smo u posljednjih 20 godina, za razliku od njih, imali dinamičniji, sadržajniji i raznovrsniji život zahvaljujući Vladi Crne Gore, DPS-u i Đukanoviću, i što nam je 20-to godišnja istorija pod vodstvom DPS-a bogatija i sadržajnija ratovima i nesrećama od 300 godina njihove.

MONITOR: Neki od fakata koje ste pobrojali kao dokaz krivice vladajuće partije, njeni glasnogovornici navode kao svoje najveće domete: nezavisnost, ekonomske reforme, privatizaciju…
MILIČKOVIĆ: Već sam odgovorio, prevare, laži i obmane. Ideju o nezavisnosti Crne Gore su pokrali od nas, nekadašnjih liberala. Da Vas podsjetim, ’90-tih godina prošlog vijeka su nas zbog te ideje proganjali, nazivali ustašama, izdajnicima… Vaš Monitor, kao jedino crnogorsko glasilo, tajno se kupovao i čitao. Sjećate li se da je Monitor hapšen od ovog režima. Bio je prezentiran kao dokazni materijal, nađen kod ,,neprijatelja–, izložen na stolu između pušaka, noževa, bombi i municije zaplijenjenih prilikom hapšenja grupe Muslimana na sjeveru Crne Gore 1992 godine, okarakterisane kao ,,teroristička organizacija”. I sve to TVCG je danima emitovala šaljući nedvosmislenu poruku o Monitoru i građanima koji ga čitaju.

Što se tiče ekonomskih reformi, uništili su na stotine izvoznih firmi u Crnoj Gori. To priznaje i njihov koalicioni partner Ranko Krivokapić. Da citiram: Crna Gora svo ovo vrijeme nije imala dobrog domaćina. Nestalo je i uništeno sve ono što su generacije stvarale od 1945 godine, a ništa novo nije izgrađeno.

Kada je vaučerska i tenderska privatizacija u pitanju, dovoljno je podsjetiti da je ona u narodu poznata kao tajkunska prihvatizacija, čime je sve rečeno.

MONITOR: Iz vlasti su, u vrijeme sporenja oko privatizacije Elektroprivrede, spočitavali da Vam je njihov privatizacioni model omogućio ekonomsko blagostanje. Nekoliko godina ranije, upravo u Monitoru, prijavili ste sami sebe kao ,,učesnika pljačke koju je organizovala vlast”. Pojasnite nam još jednom te tvrdnje.
MILIČKOVIĆ: Privredna reforma se morala uraditi isključivo, naglašavam isključivo, kroz model dokapitalizacije sa uglednim i mnogo jačim inostranim strateškim partnerima, čiji bi novac služio za nove tehnologije, modernizaciju i revitalizaciju posrnule privrede. Podsjetiću Vas izvoznih kompanija Jugooceanija iz Kotora, Prekookeanska plovidba iz Bara, Obod iz Cetinja, IGM Radoje Dakić i Titex iz Podgorice, Vunko itd.

Kao iskusan i skrajnut privrednik, bio sam svjedok ubistva i zločina nad crnogorskom ekonomijom. Da bi im se suprotstavio, odlučio sam da uloženi vaučer u EPCG branim kroz formiranje Udruženja manjinskih akcionara, 9600 građana, na čijem sam se čelo stavio i objavio pravi mali rat kroz 120 medijskih saopštenja pod naslovom „Najveća pljačka u istoriji Crne Gore koja je u toku”, kandidujući i suprostavljajući im model dokapitalizacije. Od početka vaučerizacije kupovao sam akcije EPCG da bi stekao što jači legitimitet u borbi koja me je čekala, uporedo svakodnevno medijski apelujući na građane, vlasnike akcija, da ih ne prodaju već da ih kupuju. A da za svoju imovinu treba udruženo svi da se borimo.

Ovaj režim je, pod našim pritiskom, prvi put, prihvatio model dokapitalizacije i obavezu strateškog partnera da ponudi i otkupi akcije malih akcionara po istoj cijeni. Sve da bi smo prestali sa argumentovanom kritikom, njihovim prozivanjem i okrivljivanjem. To je trajalo sve do 12. januara 2009. godine kada je premijer shvatio da od dokapitalizacije u kasu Vlade nema niti jedan cent, pa je panično i pod hitno naredio da se objavi tender, poluprivatizacije i poludokapitalizacije EPCG i tako proces učinio invalidnim i štetnim, kako za građane, akcionare, EPCG, tako i za državu Crnu Goru. Proces je vođen nezakonito i netransparentno, sa konkretnom štetom od 104 miliona eura i tako se rodila opravdana sumnja da se radi o visokoj korupciji, da je opet – po ko zna koji put – u prvi plan stavljen lični ispred opštih interesa društva i države.

MONITOR: Da li je priča o otkupu manjinskih akcija EPCG preko monopolisanih posrednika dobila pravni epilog?
MILIČKOVIĆ: Kroz proces privatizacije mali akcionari su zakinuti za više od 40 miliona eura. Kako ni to nije bilo dosta, A2A, Monte Adria broker-diler iz Podgorice, uz nesebičnu i svjesnu pomoć Zorana Đikanovića i KHOV-a opljačkaše nas za dodatnih 504.925,00 eura u ranu zoru 2.oktobra 2009.godine. Naše udruženje je podnijelo krivične prijave specijalnom tužiocu za borbu protivu organizovanog kriminala i korupcije, te Upravi policije Crne Gore. I pored desetina ličnih, pisanih i telefonskih urgencija, sve je ostalo mrtvo slovo na papiru, jer je tužilačka organizacija zarobljena od Đukanovićevog režima. Zato nam je ostala samo mogućnost da preko Vašeg lista, apelujući na ,,sentimentalnost i humanost” A2A, Monte Adria broker-dilera i Zorana Đikanovića zamolimo da nam vrate opljačkanih 504.925,00 eura.

MONITOR: Upravo smo svjedoci novih sukoba i previranja u jednom od privatizacionih fondova nastalih u vrijeme MVP (HLT fond). Zašto se to dešava i kad će mali akcionari imati neke koristi od svoje imovine u tim fondovima?
MILIČKOVIĆ: Tržište kapitala i berzu je sahranila KHOV i njen predsjednik svojim odlukama i zaključcima, uz prećutnu saglasnost i nepreduzimanje odgovarajućih radnji od strane Vlade Crne Gore iz domena njenih ingerencija. Zato niko ozbiljan ne razmišlja da na takvo tržište, među takvim vukovima, uloži niti jedan euro, pa ne čudi da je promet na maloj pijaci veći nego na crnogorskoj berzi hartija i kapitala. Samim tim, i događanja u HLT-u nijesu iznenađenje jer su mnogi PIF-ovi u bukvalnom smislu riječi i privatizovani od pojedinaca, pa se i zovu njihovim imenima. Sjetite se prodaje akcija u blok trgovini Rudnika uglja po duplo većoj cijeni od prodajne cijene akcija u istom trenutku na berzi. Ili onoga kad domaći tajkun svoje lične akcije proda tzv. svome fondu po višestruko višoj cijeni od tržišne. Ili kad njegov fond kupi od njega akcije neke firme po 36 puta većoj cijeni od nominalne. Sjetimo se prodaje akcija EPCG u vlasništvu fonda MIG uoči izvjesne prodaje po većoj cijeni istom kupcu – A2A. Primjer drske i bezobzirne pljačke malih akcionara EPCG.

MONITOR: Kako, iz perspektive koju ste upravo opisali, gledate na budućnost Crne Gore?
MILIČKOVIĆ: Crnu Goru vidim kao brod – otcijepljeni komad Balkana i Evrope koji pluta Tihim okeanom sa „ polupijanim i ludim” kormilarom. I pitanje je samo dana kada će se nasukati.

Ukoliko se pod hitno ne smijeni vlast i kormilo ne preuzmu stručni, moralni i odgovorni ljudi, sposobni da nađu kompas i zalutali brod sigurnom rukom privedu i usidre u mirnu luku, svi ćemo doživjeti brodolom sa nesagledivim posljedicama.

Zoran RADULOVIĆ