Hoće li Rudnik mrkog uglja konačno proraditi poslije skoro deceniju i po? Iz kompanije Metalfer iz Sremske Mitrovice, koja ga je od Grka kupila početkom prošle godine, tvrde da se pokretanje proizvodnje više ne dovodi u pitanje, i da je samo pitanje vremena kada će poslije punih trinaest godina iz jame Petnjik biti izvađene prve tone „crnog zlata”.
Prema informacijama koje su Monitoru potvrđene u upravi ove kompanije, trenutno su u toku sanacija i remont postojeće opreme i mašina, odnosno posljednje pripreme za kopanje rude.
„Rudnik je bio u zaista lošem stanju kada smo ga kupili. Da ne kažem u užasnom. Trebalo je mnogo posla da se jama očisti i da se svi kanali učine prohodnim. To smo konačno završili. Doveli smo jamu u red i čak je pokrili video nadzorom”, rekao je jedan od rukovodilaca u rudniku.
Da su namjere novih vlasnika ozbiljne, govori i činjenica da je riješen status starih radnika, kojima će do proljeća biti isplaćena sva potraživanja, i da je zaposleno 35 novih. Zapošljavanja su i dalje svakodnevna, tako da bi broj radnika vrlo brzo trebalo da se udvostruči.
Optimizam vlada i u lokalnoj upravi u Beranama, u kojoj znaju šta za grad, u kojem je uništena industrija, predstavlja aktiviranje rudnika. Na-kon što je Ministarstvo ekonomije dodijelilo 488 hiljada eura državne pomoći Rudniku mrkog uglja u Beranama, predsjednik opštine Drago-slav Šćekić očekuje da će proizvodnja biti pokrenuta za mjesec dana. On je ocijenio da bi pokretanje proizvodnje imalo veliki značaj za čitav grad.
,,Opština pomaže investitoru kako bi proizvodnju započeo što prije, zbog velikog značaja koje to preduzeće ima za Berane. Na terenu su i in-ženjeri iz Slovenije, tako da su pripreme za eksploataciju uglja ušle u za-vršnu fazu”, rekao je Šćekić. On je poručio da se pokretanjem proizvod-nje stvaraju uslovi za otvaranje novih radnih mjesta.
,,Kada krene proizvodnja očekujemo da će se uposliti još tridesetak radnika u drugoj smjeni. Ukoliko sve bude išlo kako treba, nadamo se da će se za godinu, dvije steći uslovi za zapošljavanje još sto radnika”, nada se Šćekić.
Metalfer je, kako piše u investicionom planu kompanije, za ovu godinu planirao milion eura investicija, a naredne godine 1,3 miliona. Realizaci-jom investicije i državne pomoći predviđeno je da se ove godine proizve-de 40 hiljada tona uglja, naredne godine duplo više, a već 2017. 120 hi-ljada tona mrkog uglja.
Godinu kasnije planirano je da proizvodnja u Beranama dostigne i do 200 hiljada tona uglja. Od 2020. do 2024. godine planirana je proizvo-dnja do 300 hiljada tona godišnje. Da li su ovi planovi realni, ostaje da se vidi.
Jama Petnjik beranskog Rudnika mrkog uglja, s druge strane brda Jasikovac, grada i Harema, otvorena je 1980. godine kada je završena eksploatacija u starom rudniku u Budimlji. To je jedna od najbezbjednijih jama, s najboljim uslovima. Predstavlja pravo rudno bogatstvo. Ima osam polja od kojih su do sada otkopana samo dva.
Poslije zatvaranja fabrike celuloze i papira u čijem se reprolancu nalazio, beranski rudnik uglja bio je najprije 2001. godine prodat mješovitom vojvođansko-slovačkom preduzeću Gradeks HBP, sastavljenom od kompanija Gradeks iz Kule i HBP iz slovačkog grada Providza. Poslije nešto više od godinu između ova dva partnera izbili su nesporazumi koji su završeni tako što su Slovaci preuzeli kompletno upravljanje, da bi se potom i sami nenajavljeno povukli iz posla i otišli iz Berana.
Svoj udio u privatizaciji Slovaci su tada prikazali uvezenom opremom za automatsko kopanje rude. Nakon što je završena eksploatacija u jednom od osam polja jame Petnjik, oprema je ostala pod zemljom na dubini od dvjesta metara.
Mašine u jami Petnjik utihnule su samo godinu i po kasnije, u novembru 2002. Prodaja Rudnika uglja oglašavana je nakon toga devet puta prije nego ga je prije sedam godina kupila kompanija Balkan enerdži, s velikim planovima vezanim za izgradnju termo bloka i investicijama od 120 miliona eura.
Od svega toga nije bilo ništa, a sve uz potpunu i prećutnu saglasnost Vlade, iz koje je obično dobijan komentar tipa – bolje bilo kakav investitor neko nikakav. Grčka firma Balkan Enerdži, malo prije kupovine rudnika u Beranama, avgusta 2007. godine, registrovana je u Podgorici za poslove proizvodnje, prometa i usluga. Zvanično je saopšteno da je to podružnica grčkog koncerna Restis Group, čiji je vlasnik milijarder Viktor Restis.
Kada je Restis odustao od beranskog rudnika, pojavio se Metalfer iz Sremske Mitrovice. Metalfer je u međuvremenu registrovao dvije firme, jednu u Podgorici, drugu u Beranama – Rudnici mrkog uglja Podgorica, odnosno Berane. Odlučili su da ne zadržavaju stare radnike i s njima postigli dogovor da im izmire dugove, povežu staž i daju otpremnine.
Nevjerovatno je da rudnik u Beranama nije radio sve ove godine, i pored činjenice da grad bukvalno leži na uglju.
Čitav grad, naime, leži na velikoj ugljenoj ploči debljine četiri i po do devet metara, pa i više na pojedinim mjestima, kao što je to slučaj u selu Dapsići. Ploča ispod grada nalazi se na dubini od oko dvjesta metara. Upravo na toj dubini su i rudarski hodnici jame Petnjik, kaže jedan iskusni inženjer.
Prema njegovim riječima, ukupne rezerve uglja u takozvanom beranskom basenu odavno su procijenjene na 167 miliona tona.
Zbog svega što je Rudnik mrkog uglja pratilo u proteklih više od deceniju, u javnosti je, međutim, uvijek postojala doza skepse. Novi vlasnici i rukovodstvo Opštine Berane sada gaje sigurne nade da će proizvodnja u rudniku biti pokrenuta, što bi, kako se očekuje, moglo biti zamajac i pozitivne lančane reakcije u drugim kompanijama i preduzećima u gradu na Limu.
Tek tračak nade i mala utjeha za uništenje i propast velikog industrijskog kompleksa na Rudešu.
Tufik SOFTIĆ