U Rudniku mrkog uglja u Beranama pokrenuta je traća smjena i sada se proizvodnja kontinuirano odvija dvadeset četiri sata. Monitoru je to potvrđeno u sjedištu firme u Beranama, kao i iz kompanije Metalfer iz Sremske Mitrovice, koja je vlasnik rudnika.
„Ono što smo planirali, to polako i sigurno realizujemo. Pokrenuli smo treću smjenu i zaposlili novih trideset radnika”, kaže izvršni direktor Uglješa Vučinić.
On napominje da je posebno važno što su svi radnici iz Berana, i da se uglavnom radi o mladim ljudima, od kojih su nekima i roditelji radili u rudniku.
„Mi smo svi srećni zbog pokretanja treće smjene, jer se to dešava poslije trinaest godina. U Crnoj Gori trenutno tri smjene rade samo u nekoliko kompanija”,priča Vučinić.
U međuvremenu je pokrenut pogon separacije, postavljena nova elektro oprema i sistem video nadzora i u jami i na površinskim postrojenjima.
„Plate su redovne s porezima i doprinosima. Vlada veliko interesovanje za rad u rudniku. Radimo organizovane obuke za prekvalifikaciju i dokvalifikaciju novih radnika. Kontinuirano sarađujemo sa rudnicima Velenje, Trbovlje, Bor i Pljevlja”, kaže izvršni direktor.
Metalfer je Rudnik uglja Berane kupio početkom prošle godine. Polovinom godine počela je sanacija, da bi u januaru ove godine bile izvađene prve tone uglja poslije više od decenije.
Tako je prekinuta agonija beranskog rudnika uglja koja je trajala previše dugo. Poslije zatvaranja fabrike celuloze i papira, u čijem se reprolancu nalazio, beranski rudnik uglja bio je najprije 2001. godine prodat mješovitom vojvođansko-slovačkom preduzeću Gradeks HBP, sastavljenom od kompanija Gradeks iz Kule i HBP iz slovačkog grada Providza.
Poslije nešto više od godinu između ova dva partnera izbili su nesporazumi koji su završeni tako što su Slovaci preuzeli kompletno upravljanje, da bi se potom i sami nenajavljeno povukli iz posla i otišli iz Berana.
„To je bila neshvatljiva odluka. Možda ne znate podatak da je u oktobru te godine mjesečna proizvodnja bila jedanaest hiljada tona uglja, a da su se Slovaci povukli i prekinuli proizvodnju u novembru. Zašto su to uradili? Trebalo je samo da se uplati nekih dvadesetak hiljada za novu smjenu slovačkih rudara”, kaže jedan od rukovodilaca u rudniku i dugogodišnji radnik u ovoj kompaniji Jovanka Bogavac.
Ona smatra da je to što se sada radi punom parom potvrda toga da je rudnik potpuno neopravdano bio prepušten propadanju za ovih trinaest godina.
„Nas stare radnike duša je boljela zbog toga”, priča Bogavac.
Svoj udio u privatizaciji Slovaci su tada prikazali uvezenom opremom za automatsko kopanje rude. Nakon što je završena eksploatacija u jednom od osam polja jame Petnjik, oprema je ostala pod zemljom na dubini od dvjesta metara. Te mašine Metalfer je sada kupio od preduzeća Gradeks HBP u stečaju, ali nema namjeru da ih vadi jer bi to, kako kažu, bio vrlo rizičan posao.
„Ja nijesam spreman ni jednog radnika da izložim tome. Ne želim da neko izgubi glavu zbog gomile gvožđa”, kaže Vučinić, pokazujući fotografije urušenih tunela koji vode do zatrpane opreme.
Mašine u jami Petnjik utihnule su u novembru 2002, a prodaja Rudnika uglja oglašavana je nakon toga devet puta prije nego ga je prije sedam godina kupila kompanija Balkan enerdži, s velikim planovima vezanim za izgradnju termo bloka i investicijama od 120 miliona eura.
Od svega toga nije bilo ništa, uz potpunu i prećutnu saglasnost Vlade, iz koje je obično dobijan komentar tipa – bolje bilo kakav investitor neko nikakav. Grčka firma Balkan enedži je malo prije kupovine rudnika u Beranama, avgusta 2007. godine, registrovana u Podgorici za poslove proizvodnje, prometa i usluga. Zvanično je saopšteno da je to podružnica grčkog koncerna Restis Group čiji je vlasnik milijarder Viktor Restis.
Kada je Restis odustao od beranskog rudnika, pojavio se Metalfer iz Sremske Mitrovice. Metalfer je u međuvremenu registrovao dvije firme, jednu u Podgorici, drugu u Beranama – Rudnici mrkog uglja Podgorica, odnosno Berane. Odlučili su da ne zadržavaju stare radnike i s njima postigli dogovor da im izmire plate, povežu staž i daju otpremnine.
Sada kada radi i treća smjena, prosto je nevjerovatno da rudnik u Beranama nije radio sve ove godine i pored činjenice da grad bukvalno leži na uglju.
„Čitav grad, naime, leži na velikoj ugljenoj ploči debljine četiri i po, do devet metara, pa i više na pojedinim mjestima, kao što je to slučaj u selu Dapsići. Ploča ispod grada je na dubini od oko dvjesta metara. Upravo na toj dubini su i rudarski hodnici jame Petnjik”, kaže jedan iskusni inženjer.
Prema njegovim riječima, ukupne rezerve uglja u takozvanom beranskom basenu odavno su procijenjene na 167 miliona tona.
,,To su geološke rezerve. Bilansne rezerve, ili drugim riječima ono što je dostupno, iznosi oko trideset miliona tona. Od toga, opet, eksploatacione rezerve iznose dvadeset pet miliona tona. Bilansne rezerve samo jame Petnjik su oko šesnaest miliona tona, dok su dubinska nalazišta na Polici devet i po, a u selu Zagorje oko tri i po miliona tona”, kaže on.
Stučnjaci objašnjavaju i da ukupni resursi nijesu bukvalo nedostupni, već da kopanje ispod samog grada, koje se u Evropi odavno radi, kod nas nije isplativo, pri činjenici da su i tako velike zalihe lako dostupne.
Zbog svega što je Rudnik mrkog uglja pratilo u proteklih više od deceniju, u javnosti je, međutim, uvijek postojala doza skepse. Novi vlasnici i rukovodstvo Opštine Berane, rijetke opozicione opštine u Crnoj Gori, sada polažu velike nade da pokretanje proizvodnje u sve tri smjene u rudniku može biti zamajac za druge firme u ovom gradu gdje je industrija ugašena.
„Ja mislim da više mjesta za dilemu nema i da ne treba brinuti za budućnost ovog rudnika. Pogledajte sami. Čitava zgrada i jama danas su takoreći apoteka u odnosu na vrijeme kada smo preuzeli firmu. Sve se može kada se hoće. Mi imamo svoje planove i držimo riječ”, kaže izvršni direktor Rudnika uglja.
Ono što je od svega najvažnije je to da Metalfer zapošljava stotinu dvadeset radnika. To znači da je toliko porodica socijalno zbrinuto u gradu na Limu, gdje je siromaštvo daleko ispod državnog prosjeka po svim statističkim pokazateljima. Treća rudarska smjena uliva tračak nade da nije sve tako crno kao u jami.
Tufik SOFTIĆ