Privatni preduzetnici nemaju ekonimskog interesa za organizovanje lokalnog prevoza u u opštinama Berane, Andrijevica, Petnjica, Plav, Gusinje i Rožaje. Ovaj problem se ne može se riješiti bez pomoći države ili lokalne samouprave, tvrde naši sagovornici
Tenderi za organizovanje lokalnog javnog prevoza na teritorijama sjevernih opština Berane, Andrijevica, Petnjica, Plav, Gusinje i Rožaje, nijesu uspjeli. Stanovništvo u seskim mjesnim centrima, na tom velikom području, prepušteno je samo sebi.
Monitoru je u lokalnoj upravi u Beranama rečeno, da je tender za javni prevoz u lokalnom saobraćaju objavljivan ček tri puta od septembra, ali se niko nije javio.
“Kod privatnih preduzetnika nema interesovanja. Svi su nam i u direktnim kontaktima kazali da nemaju ekonomskog interesa” – rekao je sagovornik iz Opštine Berane.
Prema njegovim riječima, ovaj problem ne može se riješiti bez pomoći države ili lokalne samouprave.
“Po sadašnjoj zakonskoj regulativi, lokalne uprave ne mogu to činiti, osim država. U nekim primorskim opštinama nađeno je rješenje, tek nakon što su lokalne skupštine donijele odluke i to odobrile. Možda i mi tako na sjeveru trebamo da učinimo jer državu očigledno nije briga ” – rekao je taj sagovornik.
U Beranama su zbog nedostatka javnog provoza na lokalnim linijama najviše pogođeni stanovnici mjesnih centara Lubnice, Šekular, Kaludra i Štitare.
U selu Štitare je jesenas doveden u pitanje opstanak tamošnje osnovne škole, kao i problematizovan prevoz učenika koji sa tog područja pohađaju srednje škole u gradu.
“Ministarstvo je se ostalo gluvo i slijepo. Odgovornost su prvo prebacili na lokalnu upravu, a onda su obećali da će oni to riješiti tako što će dodijeliti neke školske kombi automobile, od čega nije bilo ništa” – kazali su u Opštini Berane.
Lokalnih autobusa više nema ni na relaciji prema mjesnom centru Lubnice u Beranama, gdje su u srećnija vremena saobraćala po čak četiri autobusa dnevno.
“Sada jedva da ima jedan polazak privatnog kombija. To je posljedica velikog odliva stanovništva sa ovog područja, ali neodgovornosti države koja nije sposobna da lokalni prevoz proglase javnim interesom. U tom slučaju bi neka privatna autoprevozna preduzeća mogla da se natrjeraju da obavljaju prevoz” – smatraju u Mjesnoj zajednici Lubnice.
Na području takozvane Gornjoselsku župe, smještene na padinama Bjelasice, koju čine sela Lubnice, Praćevac, Bastahe, Glavace, Кurikuće i Vuča, 1948. godine živjelo je 1800 stanovnika, da bi taj broj 2003. godine bio sveden na nešto više od 600. Danas je ta cifra vjerovatno zabrijavajuća, što će sljedeći popis sigurno pokazati.
Osnovnu školu u Lubnicama ove godine pohađa svega četrdeset učenika, iako je nekada brojala i do četiri stotine đaka.
Još gora je situacija kada su u pitanju beranski mjesni centri Kaludra i Šekular. Odatle nema ni jednog polaska, čak ni kombi prevoznika, a stanovništvo i za najhitnije potrebe koristi taksi usluge i debelo plaća put do bolnice i državnih ustanova u gradu. I nazad do kuće, naravno.
Tender za organizovanje lokalnog javnog prevoza nije uspio ni u Petnjici, pa su stanovnici ove opštine ostali bez autobuskog prevoza čak i prema Beranama, a kamoli prema mjesnim centrima, kao što su Savin Bor na jednoj, ili Trpezi na drugoj strani.
“Na području Petnjice prije četiri decenije imali smo daleko uredniji i organizovaniji prevoz putnika i đaka, nego danas” – kaže stanovnik Petnjice Zaim Ličina.
Ličina podsjeća da na području Petnjice živi veliki broj u poodmaklim godinama. Oni zbog nedostatka autobuske linije do Berana često ne mogu doći do ljekara i dobiti adekvatnu pomoć.
“ Ovaj problem bi se mogao riješiti donošenjem odluke po kojoj bi se regulisao prevoz do najudaljenijih mjesta kombi vozilima, uz određene uslove. Mi vjerujemo da bi ovakvo rješenje bilo od velike pomoći građanima” – smatra Ličina.
Slična priča može se čuti i u Andrijevici i mjesnom centru Konjuhe, odakle je nekada takođe bilo nekoliko autobuskih polazaka za Andrijevicu i Berane tokom dana.
Mještanin Radenko Janković smatra da andrijevička sela moraju da imaju mnogo bolju i kvalitetniju povezanost sa gradskim jezgrom i susjednim Beranama, gdje su sve važnije isntitucije, od bolničkog centra do Osnovnog suda.
“Pitamo se da li u Crnoj Gori, ili u bilo kojoj drugoj zemlji, danas postoji opština čiji su građani suočeni sa činjenicom da ne mogu dobiti osnovnu uslugu, uslugu javnog prevoza” – kaže Janković.
Mještani ovih krajeva sa vidnim emocijama pričaju o proteklim vremenima, koja i nijesu tako daleka.
“Nekad su od Berana do Кonjiha saobraćali autobusi i kombi vozila po nekoliko puta dnevno i svi su bili puni putnika.” – risjeća se Aco Babović.
On kaže da se odjednom sve promijenilo. Sela su počela da propadaju uporedo sa zatvaranjem fabrika.
“Igubili smo i radnika i seljaka. Zato je Кonjuhe danas na rubu umiranja” – naglašava Babović.
Ništa bolja situacija nije ni na području opština Rožaje, Plav i Gusinje. Ko nema sopstveni automobil, u ovim opštinama je za prevoz do mjesnih centara osuđen da koristi skupe taksi usluge.
Osim sa evidentnim migracijama, svi problemi sa javnim prevozom na području ovih pet opština poklopili su se i sa propadanjem beranskog autoprevoznog preduzeća Simon vojaž. Ovo nekada najveće i najjače autoprevozno preduzeće u Crnoj Gori, mnogi pokazatelji govore, počelo je da “vozi u rikverc”.
Kao firma registrovana u Beranama sa stranim partnerom, Simon vojaž je beransku kompaniju Jugoprevoz je poslije duge agonije i stečaja kupio prije desetak godina za svega 850.110 eura.
Sa svim svojim poslovnim jedinicama Simon vojaž trenutno zapošljava oko osamdeset radnika.
»Mi koji smo u ovoj firmi još iz Titovog vremena veoma smo za nju vezani, i bila bi šteta za grad i čitav sjever da propadne« – kaže jedan od radnika.
Simon vojaž je odmah nakon privatizacije ukinuo kamionski prevoz, a zatim, u vremenima krize, i mnoge autobuske linije. Danas je lokalnih linija sve manje, a linije prema velikim mjesnim centrima na teritoriji opštine Berane i susjednih, više ne postoje.
Kako ovo preduzeće gazduje i autobuskom stanicom u Beranama, glasine o tome da se firma gasi izazvale su zabrinutost ne samo zaposlenih, već i građana Berana i drugih opština, prema kojima Simon vojaž održava lokalne autobuske linije.
Ako bi se kao parameter razvoja uzeo javni prevoz, onda bi se vrlo lako moglo zaključiti kako su opštine na sjeveroistoku Crne Gore – Berane, Petnjica, Andrijevica, Plav, Gusinje i Rožaje, napredovali unazad, i to geometrijskom progresijom.
Dok sa istih područja tajkuni kroz nemolisrdnu ekploataciju prirodnih resursa izvlače milione eura, mještani daju i posljednji euro za taksi usluge. Da se prevezu do grada, do bolnice, da ovjere zdravstvenu knjižicu, do suda, do policije i Opštine, da izvade ličnu kartu i najobičnije uvjerenje.
Tufik SOFTIĆ