Pred kolašinskim odbornicima uskoro će se naći još jedan strateški plan razvoja te opštine. Ovog puta, vlast je planirala razvoj do 2022. godine. Ponovo ambiciozno, a moguće i nerealno, ako se uzme u obzir da je sličan plan za period od 2012. do 2016. godine, većim dijelom, ostao samo spisak lijepih želja, od kojeg Kolašinci nijesu osjetili mnogo koristi. Samo letimičnim pogledom na planirane i ostvarene projekte, koji su trebali da doprinesu poboljšanju demografske i privredne slike Kolašina, vidi se da nije mnogo truda uloženo kako bi se napisano sprovelo u djelo.
Većina planiranih projekata tokom minulih pet godina ostala je djelimično ili uopšte nerealizovana, a oni koji se formano vode kao ,,u potpunosti realizovani” teško je reći koliko su bili korisni stanovnicima ove osiromašene sjeverne opštine.
Prioriteti autora Strateškog plana 2012-2016 bili su razvoj i unapređenje turizma, održivi razvoj lokalne privrede, zaštita i očuvanje životne sredine, opštinske usluge građanima i privredi…
Od 38 mjera koje su predviđene da doprinesu tim ciljevima više od polovine su djelimično relizovane ili nerealizovane. Od četiri mjere za unapređenje kvaliteta turističkih i razvijanje raznovrsne turističke ponude, polovina uopšte nije ni započeta za četiri godine. Toliko nije ostvareno ni kada je riječ o razvoju turističke infrastrukture. Takođe, sve planirane mjere za unpređenje kulturne ponude ostale su ,,mrtvo slovo na papiru”. Više od polovine planova za održivi razvoj lokane privrede, takođe su, nerealizovane ili realizovane samo u segmentima. Ništa od planiranog nije rađeno ni u oblasti unapređenja šumarstva i zaštita šuma i razvoj drvoprerade.
Od 10 mjera koje bi trebalo da su tokom perioda od 2012. do 2016. godine dobrinijele zaštiti i očuvanju životne sredine, samo je jedna u potpunosti realizovana. Lokalna vlast u tom periodu ništa nije učinila ni da svoje planove za kontrolisanje upotrebe i eksploataciju prirodnih resursa, učini stvarnim.
Nije sproveden u djelo do kraja nijedan projekat koji se ticao razvoja i unapređenja komunalne infrastrukture, podizanja ekološke svijesti građana, mjera energetske efikasnosti i upotrebe obnovljivih izvora energije…
Navodno, najviše je od planiranog ostvareno u unapređenju obrazovanja, socijalne i zdravstvene zaštite i veće socijalne uključenosti, pa je od osam planiranih prjekata polovina relaizovana, a ostali djelimično ili nerealizovani…
I pored tog neslavnog rezultata u ostvarivanju planova, prema zvaničnim podacima na ono što je, ipak, učinjeno potrošeno je preko četiri miliona eura. Najviše, skoro 3,5 miliona za razvoj i unaprijeđenje turizma. Nema detaljnijih podataka na što je konkretno potrošen taj novac.
Porazna je činjenica da je na razvoj i unapređenje poljoprivredne proizvodnje (sa fokusom na autohtone proizvode) za četiri godine iz opštinske kase potrošeno svega 6.000 eura.
Slično prethodnicima i aktuelna vlast, to jest Konsulatativna grupa za izradu novog strateškog plana, kao prednosti Kolašina definisala je prirodne raznovrsnosti, geografski položaj, kulturnu baštinu, očuvanu životnu sredinu, dobru saobraćajna povezanost, potencijale za razvoj turizma. Problemi su ostali isti kao i prije pet godina. Najveće teškoće sa kojima se ta opština suočava su depopulacija, nedostataka turističke i loše stanje saobraćajne infrastrukture, loša obrazovna infrastruktura, nedostataka preduzetničkog duha, problem upravljanja otpadom,vodovodna kanalizaciona mreža… Ciljevi sadašnjih kreatora planova razvoja su nešto drugačiji od onih ranijih – povećanje stope zaposlenosti stanovništva, poboljšanje investicionog ambijenta i poslovne infrastrukture, unapređenje fiskalne održivosti opštine i turističke ponude, razvoj ruralnog područja…
,,Broj stanovnika u Kolašinu konstantno je u opadanju. Podaci popisa sprovedenog 1961. godine pokazuju da je Kolašin tada imao 14.882 stanovnika, dok prema preliminarnim podacima popisa iz 2011. godine ovaj broj iznosi 8.380 stanovnika, što predstavlja pad broja stanovnika od 43,7 odsto. Gustina naseljnosti na teritoriji opštine Kolašin je 9.4 stanovnika/km2, što je svrstava u rijetko naseljene opštine”, navodi se, između ostalog, u analizi trenutnog stanja.
Pored opadajućeg broja stanovnika, naglašeno je da se, Kolašin suočava sa problemom ubrzanog starenja stanovništva. Prosječna starosna dob stanovništva u toj opštini iznosi 40,1 godina, skoro tri godine više od nacionalnog prosjeka.
Među projektnim idajama i ovog puta je nekoliko milionskih investicija, za koje sa lokalnog nivoa očekuju podršku Vlade ili privatnih investitora. Najviše novca , tri milona, prema strateškom planu trebao bi da, do 2020. godine, bude utrošeno na rekostrukciju Spomen doma i to uz pomoć države, Creative Europe programe i donatora.
,,Unapređenje sistema vodosnadbijevanja i kvaliteta voda na gradskom i seoskom je jedan od bitnijih projekata, koji bi trebalo da košta dva miliona eura. Po milion predviđeno je da se uloži u izgradnju i adaptaciju infrastrukture na ruralnom području, rekonstrukciju Doma učenika i davanje u zakup kroz privatno-javno partnerstvo, rekonstrukciju gradske pijace… Sve to uz pomoć Vlade i privatnih investitora. Za izgradnju infrastrukture u biznis zoni Bakovići, trebalo bi, takođe, uz pomoć države, da se obezbijedi 500.000 eura”, kažu u lokalnoj upravi.
Bar u planovima, autori novog dokumenta, više pažnje su posvetili poljoprivredi, pa piše da će na brendiranje kolašinskih poljoprivrednih i prehrambenih proizvoda i unapređenje organske poljoprivrede biti opredijeljeno blizu 100.000 eura. U ključne planove su uvršteni i žensko preduzetništvo, zaštita i promocija kulturnog i arhitektonskog identiteta, osnivanje partnerskog savjeta za zdravstvo i školstvo na lokalnom nivou, jačanje borbe protiv bolesti zavisnosti, promovisanje vannastavnih edukacija i cjeloživotnog učenja, Uspostavljanje Festivala o zdravim stilovima života…
Nijedna od tih ideja i predloga projekata ne bi bila na odmet Kolašincima. Istina, dobrih ideja nije falilo ni za period od 2012. do 2016. godine. Za relizaciju željenog i potrebnog, međutim, u Kolašinu decenijama nije bilo kapaciteta. Da li će, ovog puta, biti ogromnog raskoraka između napisanog i ostvarenog građani će znati tek za četiri godine. Čak iako se pokaže da je strateško planiranje za naredne četiri godine bilo po principu ,,prostri se koliko ti je guber dugačak”, to neće umanjiti uzaludnost svih prethodnih sličnih dokumenata, koji su, očigledno, pisani tek da bi se ispunila forma.
Dragana ŠĆEPANOVIĆ