Da su novinari, političari i sugrađani Nebojšu Neša Kolašinca dok je bio živ pominjali bar pola onoliko kao poslije njegove smrti, sigurno bi taj četrdesetsedmogodišnjak imao koji munut sreće i udobnosti više u svojoj svakodnevici. Nije bilo tako. Nažalost, Nešo je minulih godina gotovo danonoćno bio na ulici, po mrazu, kiši ili vrućini. Uglavnom s ispruženom rukom ka prolaznicima. „Pola eura”, toliko je uvijek dvojici njegovih drugova i njemu falilo za flašu piva.
Zbog toga su klupu u gradskom centru na kojoj su sjedjeli, svi obilazili u širokom luku. Na toj klupi ili u ulazima stambenih zgrada, Nebojša je, iako je imao stan u „holandskoj zgradi” na rubu grada, uglavnom i spavao i osvitao promrzao, pokriven snijegom ili slanom. Sva briga sugrađana o njima svela se na par pojedinačnih inicijativa nadležnima da se „trojica pijanaca uklone iz centra grada jer nijesu lijep prizor za turiste tokom sezona”. Ništa više od toga, godinama.
Kolašinca, za kojeg je javnost čula tek nakon što je njegovo tijelo cijelu sedmicu bilo na odjeljenju patologije Kliničkog centra Crne Gore , jer nije imao ko da ga preuzme, dijete je iz Doma za nezbrinutu djecu u Bijeloj. Malo ko u Kolašinu se usuđuje glasno da kaže da je Nešo, zaista, Kolašinac, to jest da su mu roditelji iz tog grada.
Nebojša je, pričaju stariji Kolašinci, nađen kao novorođenče u plastu sijena u jednom selu. U domu u Bijeloj dali su mu prezime Kolašinac, po gradu iz kojeg su ga doveli. U taj grad koji ga je ka primorju ispratio licemjerjem, nebrigom i malograđanskom ravnodušnošću, vratio se nakon punoljetstva. Mladi kuvar brzo je napredovao i postao šef kuhinje u hotelu Bjelasica. Kasnije su se za njega otimale gazde mnogih restorana. Oženio se. Jednom ostavljen na rođenju za Kolašinca je, očigledno, bilo previše i kada ga je supruga ostavila. „Nešo kuvar” rado viđen u mnogim društvima, postao je „Nešo pijanica”, od čije se ispružene ruke zaziralo.
Nađen je mrtav u zoru ispred jedne od kolašinskih prodavnica. Patolozi su utvrdili da je smrt izazvana cirozom jetre. S patologije je, tek nakon šest dana, tijelo preuzela grupa Kolašinca i sahranili na gradskom groblju.
„Kontaktirali smo tužilaštvo odakle nam je rečeno da su kontaktirali rukovodstvo kolašinske lokalne uprave koji su im odgovorili da nemaju sredstava da plate troškove sahrane, jer im je račun blokiran. Tada smo se organizovali da našeg sugrađanina sahranimo”, rekli su oni koji su ga sahranili. Slučajno ili ne organizatori sahrane su iz, u Kolašinu opozicione, Demokratske partije socijalista.
Nekoliko dana nakon sahrane iz izvršne vlasti su uzvratili na optužbe. ,,U postupku preuzimanja posmrtnih ostataka Nebojše Kolašinca iz Kliničkog centra Crne Gore Opština je bila isključena”, kazala je predsjednica Opštine Željka Vuksanović. Ona tvrdi da je ,,gruba neistina” da je Opština odbila da snosi troškove sahrane i takve tvrdnje nazvala izmišljotinama.
,,Ne znam ko je to izmislio, pretpostavljam oni koji su tražili anonimnost, svjesni sopstvene laži. Iako je i sam Viši državni tužilac obavijestio javnost da nikoga iz Opštine Kolašin nije kontaktirao, niti je to smatrao potrebnim. Uprkos iznijetim neistinama, prihvatam objektivnu odgovornost Opštine jer, u krajnjem i to što je Opština zaobiđena pokazuje, ako ne krivicu onda u najmanju ruku, organizacione propuste koji su doveli do konfuzije povodom ovog slučaja”, kazala je Vuksanović.
Ipak Vuksanović je priznala da se ,,kao predsjednica Opštine osjeća odgovornom, jer je javni funkcioner u društvu koje Nebojši Kolašincu nije pružilo pomoć kada mu je bila potrebna”.
Da li je odgovornost Opštine veća od pukog organizacionog propusta? Sasvim sigurno, jeste. Nova kolašinska vlast, istina, u ogromnim je problemima naslijeđenim od prethodnika. Ogromni dugovi, blokiran račun, svakodnevni pritisak par stotina zaposlenih u opštinskoj administraciji i javnim preduzećima i ustanovama, koji nijesu primili 11 plata… Ipak, to sve ne može biti opravdanje da dozvole da ,,budu isključeni iz preuzimanja posmrtnih ostataka Kolašinca” iz KCCG. Niko lokalnu upravu nije mogao isključiti iz onoga što im je zakonska, ali, prije toga i moralna obaveza.
Nebojša nije imao rodbine, to je u maloj kolašinskoj sredini bilo poznato svima, pa i onima koji obavljaju najviše javne funkcije. Sasvim sigurno da vijest o njegovoj smrti nije zaobišla ni kancelarije lokalne uprave. Dakle, najmanje što se mora reći na račun predstavnika aktuelne vlasti je da ih nije interesovalo gdje je završilo njegovo tijelo. Čitavu sedmicu ni jedan od opštinskih funkcionera nije se potrudio da sazna da li je i gdje sahranjen njihov sugrađanin.
Zbog toga se ne može osporiti da su oni koji su ga sahranili, čak i u slučaju da jesu ,,ubrali političke poene”, bili jedini Nešovi sugrađani koji su se potrudili da zatraže pomoć ministarstava u preuzimanju tijela i organizuju sprovod, da iskopaju raku, obavijeste njegove bivše kolege i kažu koju riječ nad odrom.
Nebojšin život i smrt, pa i sahrana, sasvim sigurno, slika su sistemskih i ljudskih falinki na svim nivoima. Nekoliko dana su politički neistomišljenici razmjenjivali optužbe, a na društvenim mrežama su kritikovani uglavnom ,,oni drugi”. Malo je bilo suočavanja sa sobom .
Zbog toga, poslije svega nije ostao utisak da će Nešovi drugovi Zoki i Garo, sjutra imati drugačiji ,,tretman” sugrađana ili nadležnih. Veliki korak naprijed bi bio da su akteri nove vlasti imali snage za iskreno izvinjenje zbog svog ogromnog propusta.
Dragana ŠĆEPANOVIĆ
DANAS, SJUTRA4 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
Izdvojeno2 sedmice
INTERVJU4 sedmice
OKO NAS4 sedmice
HORIZONTI4 sedmice