Policijske blokade na ključnim tačkama Nikšića, postavljene da spriječe nikšićke rudare da sa svojom teškom mehanizacijom stignu do Podgorice, poslednjih sedam dana kao rezultat imaju oslobođene gradske i prigradske saobraćajnice od prisustva organa represije.
Nikšić poslednje sedmice zato liči na gradove po civilizovanom svijetu u kojima se policija pojavljuje samo kad je prijeko potrebno, u državama u kojima je ta služba nevidljiva i efikasna.
Nema poznatih, policiji omiljenih, „sačekuša” u centru grada – kod Džigijeve kuće i gradske bolnice, pa su vozači rasterećeni briga zbog užasnog grijeha – vožnje u polovnim automobilima, sa sijalicama koje ne rade, nevezanog pojasa ili odgovarajuće dubine šare na pneumaticima i svih drugih propusta koje revnosni policajci pretvaraju u novac za punjenje državnog budžeta.
Nedostatak policije na ulicama nije međutim podigao stopu kriminaliteta u gradu. Broj krivičnih prijava, kažu u policiji, čak je malo manji nego u istom periodu prošle godine. Istina, ljeto je doba godine kada se nikšićko podzemlje seli na primorje.
,,Efikasnost policije najbolje ilustruje činjenica da je Nikšić prepoznat kao grad u kome se može pazariti najčistiji heroin”, priča za Monitor poznavalac tržišta narkotika koji je želio da ostane anoniman. ,,Dolaze kod nas da kupuju i iz Podgorice, pa čak i sa primorja. Posao cvjeta upravo zahvaljujući vezama sa pojedincima u policiji koji su igrači u poslu”. Policija, tvrdi on, hapsi samo sitnije dilere konkurencije i one koji se pokušavaju samostalno progurati na tržište.
Policijski automobili, novi opeli i džipovi puni specijalaca, su se iz centra grada preselili na tri periferne tačke.
Prva je tunel Budoš koji izgleda predstavlja posljednju policijsku liniju odbrane ukoliko rudari probiju ostale blokade. Na sporednom putu u neposrednoj blizini ulaska u tunel danima je nekoliko policijskih automobila dobro sakrivenih u gustom rastinju i sa policajcima koji dokono tumaraju unaokolo.
Pored same magistrale parkirana je utovarna lopata, vjerovatno pripravna da blokira ulaz u tunel i spasi Vladu od zaglušujuče buke rudarske teške mehanizacije.
Laganom vožnjom ispod planine Budoš pa preko Careva mosta i lavirinta uličica prigradskog naselja Kličevo stiže se do druge utovarne rampe, u koritu rijeke Gračanice. Na tom mjestu policija se, međutim, ne krije. Nešto zbog konfiguracije terena u pustoši devastiranog korita rijeke, a više zbog radnog zadatka blokade izlaza iz rampe teškim kamionima koji su prema najavi rudara takođe potencijalni putnici za Podgoricu. Tu su dva terenska vozila i nekoliko opela sa ljudstvom koje se znoji na junskom suncu.
Fotoaparat tradicionalno izaziva nervozu i procedura nalaže vođi jedinice da okrene nama nepoznati broj kako bi dobio instrukcije. ,,Tu je neki novinar Monitora, slikava”, čuje se. Sa druge strane vjerovatno stiže blagoslov i situacija se normalizuje, pa stariji policajac čak i javno izražava želju da bude što ljepši na fotografiji.
Obećavamo lijepu sliku i krećemo ka glavnom izložbenom prostoru policijskog ,,street arta” u Nikšiću ovih dana: blokade u Rubežima. Pozornica performansa je uski asfaltni put u centru naselja i kada se pojavite na licu mjesta prvo vam padnu na pamet stihovi Bore Đorđevića: ,,Gospode Bože koliko organa, mora da je fatamorgana.” Stvarnost nažalost: scena kao iz loših američkih filmova desetak policijskih automobila i pedesetak policajaca stoje naspram robusnih mašina sa rudokopa u nikšićkoj Župi.
,,,Ključeve smo bacili dok se ne nađe rješenje koje će nas zadovoljiti, Ne postoji tehnika da otvori ovaj put dok mi to ne uradimo”, tvrdi jedan od vozača teških volvo mašina kojima se, eto nije dalo da vide Podgoricu. Mještani Rubeža donose rudarima kafu, a tu je uvijek i nekoliko Župljana koji su poslednjih sedam dana odsječeni od centra grada.
,,Dok gradom prolaze tone droge njima je sedam dana glavni posao da brane Vladu od rudara, od svojih građana koji samo traže da rade, ništa drugo. I ko im pomaže u tome: kriminalci”, kaže mještanin Župe koji se dovezao autom do blokade. Dalje će taksijem.
I dok se nastavlja tihi rat i igra živaca države i rudara, gradsko jezgro pomalo liči na neki zaboravljeni, sretniji grad.
Bato PEROVIĆ
DRUŠTVO4 sedmice
Izdvojeno3 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
INTERVJU4 sedmice
Izdvojeno4 sedmice
Izdvojeno3 sedmice
Izdvojeno4 sedmice
SVIJET3 sedmice