Samo sat prije početka policijske akcije u novosadskom naselju Tatarsko brdo, 21. januara ove godine, iz vile Darka Šarića, izjurio je crni džip zatamnjenih stakala. U džipu vjerovatno nije bio stariji od braće Šarić, jer on, prema saznanjima policije mjesecima nije ulazio u Srbiju, ali je moguće da je bio neko od njegovih bliskih saradnika. Ili je odnijeta dokumentacija, možda i novac ili droga, koji bi ukazali na neke njegove poslovne ili političke veze. Darko Šarić je i ranije u Srbiji dobijao dojave da policija kreće na njega. Kako piše beogradski Blic, Šarić je decembra 2009. boravio u Švajcarskoj iz koje je zatim ušao u Francusku. Jedan agent američke Agencije za borbu protiv droga (DEA) je locirao Šarića u Parizu i o tome javio ambasadi svoje zemlje u Beogradu. Informacija je proslijeđena MUP-u Srbije koje je istog momenta poslalo zamolnicu vlastima u Parizu da uhapse Šarića. Međutim, samo sat kasnije, Pljevljak se odjavljuje iz hotela i odlazi na aerodrom. Kada je policija tu stigla Šarić je već „ušao u bescarinsku zonu” i odletio za Podgoricu.
Iz ovih naivnih primjera, ukoliko su uopšte tačni, beogradski mediji izvlače zaključak da Šarić ima krticu u samom vrhu MUP-a Srbije. Zahvaljujući tome, Šarić je posljednji put boravio u Srbiji u avgustu 2009, prije gužve sa Balkanskim ratnikom, kada je još uživao besprijekornu reputaciju biznismena sa vezama u vrhu vaskolikog srpskog establišmenta.
ZEMUNSKA PARADIGMA: Kada se pobroje sva imena koja su se u posljednjih nekoliko neđelja pojavila u vezi sa ,,slučajem Šarić” i kada se pogleda zona uticaja, a imena njegovih ortaka i konfidenata spoje sa geografijom, nastaje lanac čije karike čini imprersivni komplot interesa i ogromnog novca.
Različite su procjene o vrijednosti poslova narko klana na čijem se čelu, prema tvrdnjama istražnih organa u Srbiji, nalazi Darko Šarić. Tamošnji državni sekretar za pravdu Slobodan Homen izašao je u javnost sa tvrdnjom da je kriminalna grupa Darka Šarića prihodovala najmanje milijardu eura na godišnjem nivou. Šef srpskog ogranka Interpola Miloš Oparnica je iznio skromniju brojku od oko 600 miliona eura.
Takve su cifre, procjenjuje se, mogle potpuno da razore i državnu i društvenu strukturu Srbije, da parama budu kupljene ne samo estradne i sportske zvijezde nego i političari, sudije, policajci, ministri… i da igraju po notama ,,pljevaljskih tamburaša”.
,,Slučaj Šarić”, takođe, pokazuje nešto o čemu se u posljednjih 10 godina u Srbiji, i okolo, samo nagađalo. Novac od preprodaje i distribucije narkotika se sliva u državu kroz komplikovane sisteme kompanija i vlasništva i pere se kroz procese privatizacije, kupovine nekretnina, poljoprivrednog zemljišta i investiranje na fudbalskoj berzi.
Sve, otprilike, odigralo onako kako su početkom vijeka zamišljali, prema legendi, čelnici ,,zemunskog klana” sada pokojni Dušan Duća Šiptar Spasojević i Mile Kum Luković, podržani Miloradom Legijom Lukovićem Ulemekom, osuđenim na 40 godina zatvora zbog ubistva srpskog premijera Zorana Đinđića. Doćerati drogu iz Južne Amerike, glasila je ,,zemunska paradigma”, pa je prodati mrskom Zapadu da se truje (osveta za Kosovo), a novcem zarađenim na taj način podići posrnulu majčicu Srbiju u kojoj će ugledni mafijaši, Duća i družina, biti ne samo ,,kontroverzni biznismeni”, već i ugledni društveno-politički radnici zabrinuti nad stanjem vaskolikog srpstva.
KORIJENI MAFIJE: U pojedinim sredinama u Srbiji ima mišljenja da takva ,,djelatnost” omogućava zapošljavanje i nekoliko hiljada ljudi, Što nije malo u višegodišnjoj teškoj ekonomskoj situaciji. Čak razmišljanja idu dotle da se pokušaji vlasti da to ogromno društveno zlo bude suzbijeno, doživljavaju kao podlijeganje pritisku ,,moćnika sa Zapada”, koji ,,žele da nas istisnu sa tržišta”. Pa otkuda, braćo Srbi, Amerikanci u Kolumbiji ili zašto su napali Avganistan, ako ne da bi kontrolisali proizvodnju i tokove droge, je li tako!
Beogradski klubovi i restorani u vlasništvu Šarića bili su najmodernija mjesta za izlazak beogradskog džet-seta, ali i pojedinih ljudi iz državnih struktura. Dok je stariji brat Šarić preuzimao kontrolu nad podzemljem, mlađi Duško je sa milionima u džepu prodirao u socijalno tkivo Beograda i Srbije. Otvarao je splavove, klubove i diskoteke, koji su veoma brzo postali kultna okupljališta na kojima se uvijek traži mjesto.
Šarići su postali popularni, pa se mnoge poznate ličnosti iz srpskog svijeta muzike i mode bukvalno utrkuju ko će biti bolji prijatelj sa „pljevaljskim donom” i njegovim mlađim bratom. Zauzvrat, Šarići su galantno finansirali njihove albume, spotove i promocije.
Darka Šarića je poznavalo i pola estrade ali, avaj, mada je ona poznatija po proturanju tračeva i izmišljotina nego po čuvanju tajni, o njemu nije ni riječ pisnula.
Da li je sa raskinkavanjem Šarićeve grupe otkriveno i da su kriminal i pojedine državne strukture obnovili vezu raskinutu policijskom akcijom Sablja? Da su kriminalci i dalje glavni lovci na talente na srpskoj estradi, da nabijeđeni džet-set, kao 1990-ih u vrijeme režima Slobodana Miloševića, glamurizuje kriminalce u očima svojih obožavalaca, da je društvo opet počelo da idolizuje ubice i rasturače droge?
,,Korijeni saradnje mafije i policije potiču još iz Miloševićevog vremena, tada su kriminalci i policajci bili na istoj strani fronta,” objašnjava advokat Marko Nicović, nekadašnji šef beogradske policije i potpredsjednik međunarodnog organizacije za borbu protiv narkotika. U vrijeme Miloševića mafija je ušla u svaku poru društva, mafijaši su postali dio establišmenta, učestvovali u ratovima, privatizacijama. Mafija je spretno koketirala sa vlašću, učestvovala u akcijama vlasti, ekonomskim diobama dobiti, švercu cigareta, krijumčarenju droge i oružja.
RUSKI KRAK: Nicović navodi da kriminalci ne štede da plate dobru informaciju, posebno kada je riječ o policijskim istragama. Smatra i da je kriminalni klan, koji predvodi Darko Šarić dio lanca ruske mafije, ima veze sa političkim strukturama u Srbiji, kao i u tamošnjoj Agenciji za privatizaciju.
Dobrivoje Radovanović, dugogodišnji direktor Instituta za kriminološke studije u Beogradu, primjećuje kako je ,,potpuno van pameti da je država dozvolila formiranje klana koji ubacuje tri broda droge u Evropu i koji je daleko jači od ‘zemunskog’! Ili država nije imala informacije o tome, ili nije imala interes da to spriječi”.
,,Dobro je što je šverc droge otkriven, ali mi nije jasno zašto je zaustavljen jedan brod, a druga dva su prošla?! I kako je moguće da se krene u hapšenje neposrednih izvršilaca, a ne hapse se organizatori cijelog posla. Informacije cure iz policije, podrazumijeva se da dobro organizovan klan kupuje informacije”, zapitao je Radovanović.
Za razliku od ,,zemunskog klana”, Radovanović kaže da je Šarić ostao neprimjetan i zato što je u još jednoj stvari bio bolji od Duće, Kuma, Ulemeka i družine. Naime, umio je da tiho vodi svoj biznis i veze u policiji i politici koristi samo koliko su neophodne da bude miran:
,,Za razliku od Dušana Spasojevića, Šarić nije sebi udarao reklamu. Čak ni firme nije otvarao na svoje ime. Nije otvoreno petljao sa specijalnim policijskim jedinicama, nije se uplitao u politiku sem što je tajno finansirao jednu ili dvije stranke”.
Radovanović upozorava da, prema podacima koje ima, vjeruje u postojanje još jačeg klana koji je, povrh kontakata u državnim strukturama, štitio Šarića. Nad snagom tog klana ćemo se, tvrdi, tek iznenaditi, još više kada čujemo da su i za njih odavno znali svi koji treba da znaju.
Šarići – nešto jako opasno
Srpski list Politika piše da su pojedini zvaničnici iz Savjeta za nacionalnu bezbjednost (SNB) Srbije itekako znali koliku opasnost za državu mogu da predstavljaju Šarići. To ilustruje svjedočenjem jednog člana SNB koji nezvanično prepričava sastanak održan 2007, u vili u Užičkoj ulici na Dedinju. Bilo je to vrijeme koalicione vlade Demokratske stranke (DS, Boris Tadić) i Demokratske stranke Srbije (DSS, Vojislav Koštunica), a na sastanku nijesu bili svi članovi SNB. Tokom razgovora, jedan od članova SNB je upitao: „Što ćemo sa Šarićima, moramo da krenemo na njih”? Dobio je odgovor: „To je jako opasno”! Onda je drugi član Savjeta dodao: „Dobro, možemo li da pričamo o tome neki drugi put”, odgovor je bio: „Možemo da pričamo”. U sastav SNB, pored predsjednika Republike, koji je i predsjedavajući, ulaze: predsjednik Vlade, ministri odbrane, unutrašnjih poslova i pravde, načelnik GŠ Vojske Srbije, direktor Bezbjednosno-informativne agencije (BIA) i rukovodioci Vojno-bezbjednosne i Vojnoobavještajne službe. Član SNB koji je upitao „šta ćemo sa Šarićima” je ,,na vlasti”, navela je Politika. Član SNB, koji mu je odgovorio da je to ,,jako opasno”, ,,danas nije na vlasti”. Da li je autor u listu, koji ima dobre veze sa Tadićevom DS, možda mislio da su pomenute ličnosti samo van sadašnje vlasti? I ,,onda” i sada, predsjednik Srbije je bio Tadić, ,,onda” je premijer bio Koštunica. Ostavljajući po strani vojna lica, ,,na vlasti”, odnosno u njoj, više nijesu predstavnici DS. Tada su iz DS u Savjetu sjedjeli, uz Koštunicu, i ministar unutrašnjih poslova Dragan Jočić i njima blizak šef BIA Rade Bulatović.
Milan BOŠKOVIĆ
DANAS, SJUTRA3 sedmice
INTERVJU4 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
Izdvojeno1 sedmica
INTERVJU3 sedmice
OKO NAS3 sedmice