Povežite se sa nama

INTERVJU

Dr Mirko Pejanović, akademik i potpredsjednik ANU BiH: Građanske stranke u BiH se moraju udruživati

Objavljeno prije

na

Kad se građanske stranke odluče na udruživanje, i građani će se sa etničkih usmjeriti na građanski interes. Postoji veliko nadanje da građani izaberu novu političku elitu koja će ubrzati integraciju BiH u Evropsku uniju

 

MONITOR: Zahvaljujući Visokom predstavniku Kristijanu Šmitu izbori u oktobru će biti finansirani. Vi ste i u Vašoj najnovijoj knjizi o državnosti BiH u 20. i 21. vijeku, insistirali na značaju korišćenja Bonskih ovlašćenja, pominjući i podatak da je u periodu 1997–2009, 145 zakona donijeto njihovom primjenom. Kako ocjenjujete poteze Šmita i Valentina Incka koji su se vratili upotrebi Ovlašćenja?

PEJANOVIĆ: Visoki predstavnik međunarodne zajednice je odgovoran za civilni aspekt provođenja Dejtonskog mirovnog sporazuma. Smatra se da je Visoki predstavnik vrhovni autoritet za tumačenje i provođenje Dejtonskog mirovnog sporazuma. Bosna i Hercegovina je postkonfliktno društvo. Političke stranke u mnogim pitanjima razvoja države Bosne i Hercegovine imaju suprotstavljena stanovišta. Uz sve to, stranke nemaju demokratskog kapaciteta da nađu kompromisna rješenja. Sljedstveno tome, ne posjeduju odgovornost za konsensus u glavnim pitanjima državnog razvoja Bosne i Hercegovine. Zbog toga se mnogi zakoni nisu mogli donositi u Parlamentarnoj skupštini BiH. Vijeće za implementaciju mira je 1998. godine uvelo Bonske ovlasti Visokog predstavnika koje omogućuju da on može nametnuti zakone u Parlamentarnoj skupštini BiH. Primjenom Bonskih ovlasti, doneseno je 145 zakona u periodu od 1997. do 2009. godine. Tim zakonima su provedene brojne reforme u procesu integracije Bosne i Hercegovine u Evropsku uniju. Nakon 2008. godine sve manje se primjenjuju Bonske ovlasti Visokog predstavnika. Tako je Valentin Incko u dužem trajanju svoga mandata, posegnuo za Bonskim ovlastima tek kad mu je isticao mandat. Proglasio je Zakon o sprečavanju negiranja genocida u Srebrenici. Moglo bi se reći da je odviše oklijevao da primijeni Bonske ovlasti. Njegov nasljednik Kristijan Šmit preuzeo je dužnost Visokog predstavnika u drugoj polovini 2021. a na početku mandata je demokratskoj javnosti stavio do znanja da ima Bonske ovlasti u svojoj ladici. Kad su blokade donošenja odluke u Vijeću ministara Bosne i Hercegovine o finansiranju parlamentarnih izbora tokom maja mjeseca 2022. godine pokazale da mogu izbori biti dovedeni u pitanje, Kristijan Šmit je donio odluku po kojoj se Centralnoj izbornoj komisiji osiguravaju sredstva u iznosu od 12,5 miliona KM. Ovim je Visoki predstavnik zaustavio prepoznatljivu opstrukciju HDZ-ovog državnog ministra za finansiranje Vjekoslava Bevande.

MONITOR: Do izmjena Izbornog zakona i Ustava BiH nije došlo, ali i da jeste, kako građane sa etničkog „prebaciti“ na građanski kolosjek političke utakmice za koji se Vi zalažete, zagovarajući saradnju građasko-liberalnih stranaka i civilnog društva i stvaranje širokih koalicija na nivou države?

PEJANOVIĆ: Dejtonski mirovni sporazum je dao primat etničkom momentu u zasnivanju ustavnopolitičkog ustrojstva države Bosne i Hercegovine. Po tom osnovu, ispoljavanje političkih interesa, na višim nivoima vlasti, odvija se preko etničkih stranaka. Ove stranke su u višedecenijskom vršenju vlasti ojačale svoje uticaje u skoro svim oblastima društvenog razvoja. Radi se o Stranci demokratske akcije, Hrvatskoj demokratskoj zajednici i Savezu nezavisnih socijaldemokrata, koji je od 2006. godine zamijenio Srpsku demokratsku stranku. Ove tri stranke u formiranju Vijeća ministara ne primjenjuju glavni princip parlamentarne demokratije, a to je usvajanje koalicionog sporazuma i programa po kome će donositi zakone i provoditi reforme, umjesto toga samo se dogovore o podjeli državnih resora. I onda umjesto konsensusa u upravljanju državom imaju stalna politička sukobljavanja. Ta sukobljavanja su posebno došla do izražaja tokom 2021. godine kada je SNSD, čiji je lider Milorad Dodik, blokirao institucije države BiH i najavio ukidanje njenih nadležnosti. Zbog toga je stanje u zemlji i u političkoj i ekonomskoj sferi pogoršano. Građani su nezadovoljni. Oni na izborima mogu dati veću podršku građanskim strankama. Na drugoj strani, i građanske stranke se moraju udruživati da bi uvećale moć u parlamentima. Dobar primjer za to je udruživanje tri stranke: Naše stranke, Socijaldemokratske partije i stranke Narod i pravda u zajedničkom predlaganju prof. dr Denisa Bećirovića za člana Predsjedništva Bosne i Hercegovine na oktobarskim izborima 2022. godine. Kad se građanske stranke odluče na udruživanje, i građani će se sa etničkih usmjeriti na građanski interes. Bitno je da građanske stranke najave vršenje vlasti isključivo na temelju koalicionog sporazuma i političkog programa koji garantuje sprovođenje sporazuma.

MONITOR: U vezi sa zakonodavnim promjenama pred oktobarske opšte izbore – koje se nisu dogodile, pledirali ste i za uvođenje međunarodnog ekspertskog tima koji bi u tome pomogao. EU i SAD su imale svoje specijalne izaslanike u vezi sa tom temom, Angelinu Ajnhorst i Metjua Palmera, ali oni nisu uspjeli da ubijede svoje BiH partnere. Šta se dogodilo?

PEJANOVIĆ: Svaka veća zakonska reforma predstavlja konsensus vladajućih parlamentarnih stranaka. Budući da toga nema, nužna je pomoć međunarodne zajednice na primjeru donošenja novog Izbornog zakona. Predstavnik SAD-a i predstavnik EU su radili po starom metodu, a to je vršenje pritiska na stranke da se dođe do rješenja i to izvan Parlamenta. Taj metod se mora promijeniti tako što bi se za krupna pitanja formirao ekspertni tim od stranih eksperata. Onda bi se po sistemu opredjeljivanja, na temelju više varijanti i lakše i brže dolazilo do rješenja.

MONITOR: Očekujete da se BiH pomogne i u ubrzavanju evroatlantskih integracija. Pominjete 2030. kao dostižnu godinu za punopravno članstvo?

PEJANOVIĆ: Valja imati u vidu da 75% građana Bosne i Hercegovine ima volju da njihova zemlja postane članica EU. To je bazični konsensus državljana za budućnost njihove države. Međutim, proces integracija BiH odvija se sporo. Postavlja se pitanje kako doći do ubrzanja integracija Bosne i Hercegovine u Evropsku uniju. Bilo bi idealno ako bi ubrzanje integracije BiH u Evropsku uniju dovelo do poziva za članstvo 2030. godine. Na pomolu su nova geopolitička kretanja u Evropi nakon invazije Rusije na Ukrajinu. Na pomolu je i novo jedinstvo zemalja Evropske unije u odnosu na integraciju zemalja Zapadnog Balkana u EU. Dolaze i novi izbori u Bosni i Hercegovini u oktobru 2022. godine. Postoji veliko nadanje da građani izaberu novu političku elitu koja će ubrzati integraciju u Evropsku uniju. Pri tome valja naglasiti da postoji više geopolitičkih razloga da Evropska unija preko svog specijalnog predstavnika pruži veću pomoć u izvođenju reformi u Bosni i Hercegovini. U tom kontekstu je važno i opredjeljenje stranaka koje učestvuju na izborima da poslije oktobarskih izbora pristupe sporazumijevanju i formiraju široku koaliciju za evropsku pravnu državu Bosnu i Hercegovinu čiji će strateški cilj biti: članstvo Bosne i Hercegovine u EU do kraja treće decenije ovog vijeka.

MONITOR: Kako ocjenjujete ponašanje Hrvatske i Srbije kao potpisnica i „čuvarki“ mirovnog sporazuma u Dejtonu? Posebno s obzirom na ponašanje etno-partija na vlasti, HDZ-a i SNSD-a, koje su usko povezane sa „centralama“ u Zagrebu i Beogradu.

PEJANOVIĆ: I Srbija i Hrvatska u odnosu prema Bosni i Hercegovini prave strateške greške. Njihove vladajuće elite jednostrano podržavaju etnički bliske stranke u Bosni i Hercegovini. Podržavaju ih i jednostrano i nekritički, kako HDZBiH tako i SNSD. Valjan odnos Srbije i Hrvatske prema BiH podrazumijeva ravnopravnost država u međusobnim odnosima. Niko nikom ne može biti patron. Potrebno je razvijati dobrosusjedske odnose na programima ekonomske i kulturne saradnje. Nažalost, elite u Srbiji i Hrvatskoj ne vide svu korist koja može doći po osnovu dobre saradnje.

MONITOR: Koliko je destabilizujuća za BiH ideja, koju i javno zagovaraju desni populisti i ultradesničari u Srbiji, da bi gubitak Kosova trebalo kompenzirati RS?

PEJANOVIĆ:  Zagovaranje da Republika Srpska bude nadoknada za Kosovo je iluzija. Mir u Bosni i Hercegovini i regionu nije moguće održati s novim podjelama i prekrajanjem granica.

MONITOR: Kako tumačite kritike koje su na račun politike koju vodi SDA, stigle iz Ambasade SAD u Sarajevu?

PEJANOVIĆ: Kiritike upućene Stranci demokratske akcije od strane ambasade SAD-a mogu dobro doći aktuelnom vođstvu SDA. Ova stranka je dugo na vlasti i nije pošteđena od birokratizacije i koruptivnog ponašanja jednog manjeg broja članova stranke. Kad koruptivni ljudi dođu do sudskog gonjenja, tada i vidno i nevidno traže pomoć stranke. A takvo ponašanje negira samostalnost i odgovornost pravosudnih institucija.

 

Glavna pretpostavka za učvršćenje mira u BIH je ubrzanje integracije države u EU i NATO

MONITOR: Očekujete da SAD, kao 1995. godine, odlučujuće doprinesu prelamanju situacije u BiH. Da li globalna situacija poslije agresije Rusije na Ukrajinu utiče na ubrzavanje evroatlantskih integracija BiH?

PEJANOVIĆ: Sjedinjene Američke Države su lider uspostave mira u Bosni i Hercegovini. Nekad više, nekad manje, SAD utiču na provođenje Dejtonskog mirovnog sporazuma. SAD i Evropska unija su glavni subjekti djelovanja međunarodne zajednice u izgradnji mira u Bosni i Hercegovini. Glavna pretpostavka za učvršćenje mira u Bosni i Hercegovini je ubrzanje integracije države BiH u Evropsku uniju i NATO savez. Taj pravac geopolitičkog kretanja podržavaju i građani i većina političkih stranaka. Milorad Dodik, već odavno, ide stranputicom kad je u pitanju sigurnost građana, mir u Bosni i Hercegovini kao i integritet države. Ruska podrška ga ne može spasiti od političke smjene na izborima. Građani sve teže žive, sve više se iseljavaju u evropske države i stalo im je do izbora nove političke elite u RS, elite koja neće služiti interesima Rusije.

Nastasja RADOVIĆ

Komentari

INTERVJU

TEA GORJANC-PRELEVIĆ, IZVRŠNA DIREKTORICA AKCIJE ZA LJUDSKA PRAVA: Nedodgovorno se zapostavlja značaj pomirenja u regionu

Objavljeno prije

na

Objavio:

Politika da se namjerno nanosi šteta Crnoj Gori na njenom putu ka EU je očigledna. Svi pomagači takve politike su protivnici članstva Crne Gore u EU, kako god da se zvanično predstavljaju

 

 

TXT: MONITOR: HRA i Centar za ženska prava osudili su napad Zorana Ćoća Bećirovića na novinarku Pobjede Anu Raičković, kao apsolutno neprihvatljiv čin nasilja.  Kako vidite dosadašnje reakcije nadležnih i šta bi država morala da učini? 

GORJANC-PRELEVIĆ:Reagovanje nadležnih je onakvo kakvo treba da bude. Državni vrh je jednoglasno osudio napad, policija je u saopštenju posebno naglasila da želi da unaprijedi bezbjednost novinara, osumnjičeni su odmah privedeni, zadržani i određen im je pritvor zbog opasnosti od ponavljanja djela, jer su izrečene ozbiljne prijetnje novinarki i njenom sinu, i mogućeg uticaja na svjedoke. Sada je važno da procesuiranje bude efikasno, da se postupak ne razvodnjava godinama kao što se dešava. Krivični zakonik od 2021. propisuje strožije kazne za napade na novinare, ali je važno i da se vidi da pravni sistem funkcioniše i da se postupci vode u razumnom roku. Zabrinjava što je ovo sudeći po Sindikatu medija već 18. incident na štetu novinara ove godine.

Reakcije na ovaj događaj, koji nije smio da se desi, pokazuju i dvije karakteristične pojave. Prvo, u javnosti su prisutne naglašene osude napada na novinarku od strane muškog dijela društva, posebno zbog toga što je sve počelo intenzivnim dobacivanjem uvreda ženi iz mraka od strane trojice muškaraca. Važna je ta osuda, jer se naši dječaci moraju učiti novim i mnogo boljim obrascima ponašanja. U tom smislu je ohrabrujuće i svjedočenje novinarke Raičković da sin Bećirovića ni na koji način nije učestvovao u napadu ili vrijeđanju. Druga, razočaravajuća pojava, je to što iako je bilo očevidaca, niko nije pokušao da se umiješa, zaštiti novinarku i spriječi napad, niti je iko drugi, osim nje, pozvao policiju, a to je najmanje što je moglo da se uradi, makar anonimno.


MONITOR: Promocija mržnje, zajedno s mizoginijom i religijskim fanatizmom, sve je prisutnija u crnogorskom društvu, upozorili ste na Međunarodni dan borbe protiv fašizma i antisemitizma. Šta to govori o ovom društvu, njegovim vlastima i institucijama? 

GORJANC-PRELEVIĆ:Uvijek su državni zvaničnici i političari ti koji kreiraju atmosferu, kako mirnodopsku, tako i ratničku. Ova sad nažalost više vuče na ovu drugu. Mislim da se veoma neodgovorno zapostavlja značaj pomirenja u regionu i za crnogorsko društvo i za odnose sa susjedima, a i za učlanjenje Crne Gore u Evropsku uniju. Odnosi sa Hrvatskom su bez ikakve potrebe na najnižem nivou od devedesetih, samo zato što je to odgovaralo vlastima u Srbiji. Sad se ponovo zloupotrebljava slučaj zločinca Balijagića, koji je u bjekstvu, za potpirivanje međuvjerskih i međuetničkih sukoba na sjeveru Crne Gore. Politika da se namjerno nanosi šteta Crnoj Gori na njenom putu ka EU je očigledna. Svi pomagači takve politike su protivnici članstva Crne Gore u EU, kako god da se zvanično predstavljaju. Zanimljivo je i da aktivno bježe od optužbi nadležnih za govor mržnje, bilo tako što se kriju iza imuniteta, kao Marko Kovačević, ili tako što se ne registruju kao mediji u Crnoj Gori, kao portali koji slede politiku srpskih i ruskih vlasti.

Predrag NIKOLIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 15. novembra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

INTERVJU

DR DUŠKO LOPANDIĆ, PROFESOR EVROPSKOG PRAVA I PREDSJEDNIK FORUMA ZA MEĐUNARODNE ODNOSE IZ BEOGRADA: Jedino predvidivo u Trampovoj budućoj politici je da je ona nepredvidiva

Objavljeno prije

na

Objavio:

Trampov pristup će ohrabriti „orbanovsku desnicu“ u Evropi- i možda pojačati neslogu. S druge strane, njegov negativni odnos odnosno ignorisanje EU, možda može da proizvede i efekat veće kohezije država članica- kako se to, na primjer, desilo u slučaju „bregzita“

 

 

MONITOR: Nakon pogibije 14-oro ljudi na Željezničkoj stanici u Novom Sadu, organizovani su protesti na koje je vlast reagovala privođenjima i hapšenjima. Mnogima je sve to izgledalo kao repriza događaja iz decembra 2023. Hoće li se, i ovog puta, pokazati da vlast ima uspješan način da suzbije nezadovoljstvo i revolt građanstva?

LOPANDIĆ: Radi se verovatno najvećoj nesreći ovog tipa koja se pamti u Srbiji. Nesreća se desila nakon velike rekonstrukcije stanične zgrade, koju su vlasti dva puta svečano otvarale. Ovo je skandaloznan slučaj, gde se mešaju različiti nivoi odgovornosti javnih vlasti i privatnih firmi uz učešće stranaca, veliki novac i korupcija, kao i drastična nekompetentnost i neodgovornost. Gotovo rendgen slika načina na koji SNS vlada Srbijom. Malo – malo, pa nam se nešto sruši na glavu – bilo fizički ili simbolično. Od nesreće prošlo je već dosta dugo a da još niko od odgovornih investitora, izvođača ili nadležnih za nadzor nije čak ni pritvoren – sa izuzetkom aktivista koji su učestvovali u protestima zbog nesreće. Građani su s razlogom besni, a vlasti su odgovorile uobičajenim manipulacijama i odugovlačenjem. SNS je ubacio svoje ekipe da tokom velikog protesta u Novom Sadu prave štetu, kako bi za to optužili organizatore. Već viđen scenario. Nezadovoljstvo i revolt građana neće stati jer ni vlast neće prestati da proizvodi nepočinstva i skandale u serijama.

MONITOR: U izvještaju EK o napretku Srbije, nije primijećen značajan pomak. Ministarka Tanja Miščević očekuje otvaranje novog klastera do kraja godine, mada je to sasvim neizvjesno…Nakon toga, Aleksandar Vučić u obraćanju na samitu Evropske političke zajednice, više  puta je insistirao na strateškom pristupu u politici proširenja, u kontekstu globalnih promjena. Kako vidite dinamiku Srbija-EU i politiku proširenja?

LOPANDIĆ: Vučićeva politika je -u strateškim pitanjima, Srbiju dovela od parole „i Kosovo i EU“ do rezultata „ni Kosovo, ni EU“. Srbija se od 2021. godine nije pomerila u pregovorima sa EU. Ipak, zapazivši sa kašnjenjem da se geopolitička situacija u Evropi i svetu menja-a da je politika proširenja EU oživela, uključujući vesti o napretku Crne Gore i Albanije, Vučić obnavlja priču o ulasku Srbije u Uniju (ranije je samo ponavljao da smo „na evropskom putu“). Osim toga, već neko vreme je primetno tzv. puzajuće okretanje režima ka „političkom zapadu“, što se objašnjava nastojanjem vlasti u Beogradu da očuvaju zapadnu naklonost popuštanjem u nekim bitnim pitanjima (poput odnosa prema Kosovu u „dijalogu“ Beograd- Priština), kao i angažovanjem ili rasprodajom nacionalnih resursa (koncesija za kopanje litijuma, nabavke vojnih aviona u Francuskoj) i drugim merama, poput pomoći i prodaje oružja Ukrajini, jačanja saradnje sa Izraelom… Najnoviji izveštaj Evropske komisije potvrđuje utisak da u Srbiji nema bitnijeg napretka, što znamo. Geopolitika je bitna ali bitne su i reforme u suštinskim pitanjima demokratije, vladavine prava, slobode medija i sl., a u tome režim neće popustiti osim kada na to bude prisiljen. Sa Planom rasta za Zapadni Balkan EU je uvela jedan novi sistem „štapa i šargarepe“ u vidu direktne veze između obećanih koraka u reformama i isplate finansijske podrške. Videćemo kako će to funkcionisati u praksi.

Nastasja RADOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 15. novembra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

INTERVJU

DRAGAN JOVIĆEVIĆ, REDITELJ I TEORETIČAR FILMA: Topli film

Objavljeno prije

na

Objavio:

Topli film je nastao iz ogromne istorijske građe koju sam već posjedovao, i nakon fantastike i žanrova, kvir je bio nekako logičan slijed. Pitao sam se u koliko filmova se prepoznaju kvir osobe, osobine ili ponašanja, koliko se filmova tematski može povesti pod termin kvir

 

Hibridni dokumentarac Topli film Dragana Jovićevića bavi se kvir fenomenom kroz čak 38 naslova iz jugoslovenske i srpske kinematografije. Topli film imao je premijeru u Solunu, a prikazan je na mnogim festivalima – u Splitu, Paliću, Novom Sadu, Bangkoku, Pekingu, Berlinu, Londonu, Tel Avivu, Ljubljani, Sarajevu, Hagu… Podgorička publika mogla je da ga pogleda na UnderhillFestu i na Nedjelji prajda.

Dragan Jovićević je doktorirao na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu iz oblasti teorije filma, a osnovne studije završio i na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Autor je kratkih filmova, video radova i instalacija. Osnivač je nezavisne produkcijske kuće Greifer. Objavio je nekoliko filmskih knjiga, jedan roman, brojne kratke priče, pripovijetke, naučne studije i eseje. Urednik je rubrike Kultura u nedeljniku Radar. Ranije je istu funkciju obavljao u NIN-u, Danasu, a bio je i urednik dokumentarnog programa na TV Avala. Takođe je filmski kritičar Radio televizije Srbije.

MONITOR: U istoriji jugoslovenske i srpske kinematografije pronašli ste 65 filmova sa kvir tematikom. Zanimljiv je podatak, koji je na samom početku „Toplog filma“, da postoji scena poljupca dvojice muškaraca u filmu  Čiča Ilije Stanojevića iz 1911. godine. Šta Vas je inspirisalo da se bavite kvir odnosima kroz istoriju kinematografije?

JOVIĆEVIĆ: Više toga. Prvo, Topli film je logičan produžetak mojih ranijih teorijskih radova u kojima sam se bavio reistorizacijom jugoslovenske i kasnije srpske kinematografije, iz različitih perspektiva. Tako sam 2014. napisao knjigu Izgubljeni svetovi srpskog filma fantastike s Jovanom Ristićem u kojoj smo tražili sve momente gde je fantastika ušla u ovdašnje filmove i otkrili još impozantniji broj od gotovo 250 filmova, što dugih što kratkih. Odmah zatim, doktorirao sam na Fakultetu dramskih umetnosti sa tezom o žanrovima u srpskoj kinematografiji, što je objavljeno i kao knjiga nekoliko godina kasnije. Topli film je nastao iz ogromne istorijske građe koju sam već posedovao, i nakon fantastike i žanrova, kvir je bio nekako logičan sled. Pitao sam se u koliko filmova se prepoznaju kvir osobe, osobine ili ponašanja, koliko se filmova tematski može povesti pod termin kvir. I naravno, sasvim mi je jasno da će to biti film a ne knjiga ili naučna publikacija, jer  su kvir likovi prosto filmičniji. S druge strane, često čujemo priču o cenzuri nekog filmskog sadržaja zbog gej likova, da je neki glumac odbio da igra gej osobu ili da mlade reditelje te tematike, koje su goruće u svetskoj kinematografiji, uopšte ne interesuju. Ili ih interesuju, ali ne dobijaju finansijsku podršku za njihovo nastajanje. To je sve otvorilo pitanje homofobije, kojim sam na drugom planu hteo da se ovim filmom bavim.

Miroslav MINIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od petka 15. novembra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo