Beranske ulice ponovo su postale poprište obračuna, eksplozija i zapaljenih automobila. Posljednji u nizu zapaljen je kombi vlasnika prevozničkog preduzeća Mak inter Damira Mandžukića. Kombi je prvo poliven benzinom, a potom zapaljen bakljom. Odjeknula je potmula eksplozija, od koje se zapalilo i drveće u Ulici Milana Kuča, nedaleko od centra grada. Zbog električnog spoja, kombi se sam pokrenuo i plamen je ubrzo zahvatio obližnji fiat punto. Vatrogasci su spriječili da se vatra prenese na kuće. Dvadesetak dana ranije zapaljen je novi grand čiroki, vlasništvo Dejana Pešića. Džip je bio parkiran praktično u istom kvartu, stotinak metara od glavne gradske ulice, gdje su pod sumnjivim okolnostima zapaljena i dva automobila policijskih službenika.
Kada je zapaljen skupocjeni pežo kabriolet porodice Jašarović, policija je uvela stražu u naselju u kojem se dešavaju incidenti. Uzalud. U noći kada je izgorio kombi Mandžukića, vinovnici su iskoristili smjenu policijskih patrola, od kojih je ona poslije dva sata iza ponoći dovoljno kasnila da se „odradi” još jedan automobil.
U ovom kvartu pod sumnjivim okolnostima izbio je požar i u jednom kafiću, a sa druge strane Lima nedavno je zapaljena ribarska kuća Eko krčma, poznata po žurkama do zore.
Polovinom avgusta po drugi put se treslo u hotelu Lukas. Prvi put, u novembru prošle godine, dinamit je postavljen na zadnje kuhinjsko staklo i nije bilo veće štete. Ovog puta upotrijebljena je „plastika” i detonacija je odjeknula u mnogo širem krugu, ali, na sreću, nije bilo žrtava niti povrijeđenih.
Ko je i zbog čega ponovo „podsjetio” na sebe vlasnika hotela Vladana Simonovića, za sada se zvanično ne zna. Policija je odradila svoj posao, a vlasnik nije davao izjave. Mediji su ne tako davno pisali da je Simonović na potjernici Interpola i da ga Danska potražuje zbog sumnje da je švercovao narkotike na teritoriji te države.
Mnogo veće razmjere štete bile su u još uvijek nerazjašnjenoj eksploziji u novembru prošle godine, koja je razorila lokal u izgradnji u jednoj višespratnici u centru. Od detonacije je stradalo dvanaest automobila parkiranih u blizini, a oštećene su i zgrade u krugu od pedeset metara. Plastičnim eksplozivom, vješto postavljenim na uglu, ispod simsa, sa spoljne strane, vjerovatno u dobro odmjerenoj količini, neko je nekome poslao signal.
Budući da se lokal, na koga god se formalno knjižio, dovodio u vezu sa Šarićevim vojnikom Draškom Vukovićem, vjeruje se da je mafija jasnu poruku tada uputila upravo Vukoviću, nekoliko dana prije njegovog pojavljivanja u Specijalnom sudu u Beogradu, gdje je svojim iskazom, u svojstvu svjedoka saradnika, „pokopao” gotovo sve članove kartela Darka Šarića.
Poslije ove eksplozije policija je pokazala interesovanje za nekoliko osoba, od kojih se jedna odmah našla u bjekstvu i od tada se nigdje ne pojavljuje. Vjeruje se da je taj čovjek iz kriminalnog miljea utočište našao prvo na Kosovu, da bi se potom domogao zapadne Evrope.
Posljednja dešavanja podsjetila su Berance da je od izbijanja rata na teritoriji bivše SFRJ u ovom gradu odjeknulo najmanje četrdeset eksplozija, čiji su režiseri ostali nepoznati. Sve je počelo miniranjem renoa 4, tadašnjeg komandira policije Dragana Šćepanovića, da bi potom mine počele da trešte po radnjama i dvorištima.
Pa, ipak, najžešće i najtragičnije je bilo 29. januara 2001. godine. Toga dana, tačno u osam sati ujutru, dogodila se najstrašnija eksplozija, ne samo u Beranama, nego i na širim prostorima, koja je u smrt odnijela šest ljudi. S više kilograma razornog eksploziva do temelja je srušena višespratna kuća braće Martinović, takođe u strogom centru. Osim Duška Martinovića (36) i njegovog rođenog brata Milutina (31), stradali su i brat od strica Ljubiša (26), zatim radnici u kafeu – Igor Cimeša (20) i Biljana Radović (28), kao i Srđan Stamenković koji je unio eksploziv. Njihovi leševi nekoliko dana traženi su u ruševinama. Nekim čudom ovu eksploziju preživo je jedino pomoćni radnik Ranko Bućković, koji je spavao u potkrovlju.
Eksploziv je unesen u suteren kuće, ispod lokala Holivud i vješto postavljen uz noseće stubove. Ono što je uslijedilo, bilo je kao u filmovima. Kada je puklo, prema riječima očevidaca, izgledalo je kao da se kuća podigla u vazduh i da lebdi, a onda su se tone betona srušile kao kula od karata.
Ni nakon više od deset godina ne zna se ko je podmetnuo ovu eksploziju, a javnost je prvi put na snimku svadbe Safeta Kalića na YouTube imala priliku da se prisjeti lika Duška Martinovića. U jednom kadru ovaj robusni mladić dočekuje mladence po slijetanju helikoptera, a u drugom ih, ljubeći se, pozdravlja i čestita im. Onda slijedi zamrznuti kadar i propratni tekst uz njegovu fotografiju – ,,Duško Martinović, trgovac oružjem i drogom. Ubijen u svojoj kući u Beranama u eksploziji tempirane bombe”.
Ti snimci aktuelizovali su pitanje ko je zapravo bio ovaj Beranac i zašto je ubijen. Otvoren je i prostor da se iznova postavi pitanje ko su Duškove ubice i naručioci. Viši sud je, naime, prije dvije godine oslobodio do tada označenog nalogodavca Milovana Đukića, a Apelacioni sud je tu presudu potvrdio. Javnost se pita smije li se tek tako prepustiti zaboravu šestostruko ubistvo? Da li eventualno neko novo svjetlo na taj strašni događaj može baciti saznanje da je pokojni Duško bio prijatelj Safeta Kalića?
Među eksplozijama koje se u Beranama pamte, svakako spada i ona kada je demoliran stan bivšeg načelnika policije u ovom gradu Dragana Mazića. Tada, samo pukom srećom, nije stradao niko od njegove porodice, niti bilo ko od stanara zgrade u kojoj je paklena sprava podmetnuta.
Nerasvijetljeno je ostalo i ko je i zbog čega postavio eksploziv pod džip još jednog beranskog načelnika Nova Veljića, ispred zgrade u kojoj je tada stanovao. Ostalo je samo da se nagađa koja je to mogla biti kriminalna grupa, koja je bila policijski ,,nagažena”.
Posljednje eksplozije u Beranama kao da su vratile sat unazad, i sada se zebnja uvukla u stanovništvo grada na Limu. Šta ako ,,plastika” počne opet da ,,gruva”? Ako se radi o obračunima kriminalaca?
Obični ljudi strahuju da kriminalci ne posegnu za napravama na daljinsko aktiviranje putem mobilnog telefona, koje se sada na tržištu mogu nabaviti za svega dvije, do dvije i po hiljade eura. U Crnoj Gori su samo četiri-pet ljudi koji znaju da to izrade. Policija tačno zna koji su to kriminalci, ali je problem u tome što se takve sprave mogu lako nabaviti u Bosni i Hrvatskoj, gdje je poslije ratova ostalo mnogo više stručnjaka za takvu vrstu eksploziva.
Samo da ne bude tragičnih posljedica i ,,kolaterale” kao u slučaju Martinović, koji je ostao nerasvijetljen. Kao i svi drugi slučajevi eksplozija i podmetnitih požara na automobilima i kafanama u Beranama.
Tufik SOFTIĆ
DRUŠTVO4 sedmice
DANAS, SJUTRA4 sedmice
INTERVJU4 sedmice
U SJEĆANJU4 sedmice
Izdvojeno2 sedmice
INTERVJU3 sedmice
INTERVJU4 sedmice
HORIZONTI4 sedmice