Odnosi između vladajućih elita Budve i Podgorice dovedeni su do usijanja i nikada nisu bili gori nego u ovom trenutku kada sudske presude sa višegodišnjim zatvorskim kaznama pljušte ka turističkoj metropoli i njenim partijskim funkcionerima. Serija sudskih odluka po kojima je čak 17 ljudi, visokih opštinskih funkcionera, poslanika i odbornika, direktora i uticajnih članova opštinskog odbora vladajuće stranke po osnovu zloupotreba položaja i nezakonitog postupanja osuđeno na kazne zatvora različitog trajanja, predstavlja nastavak drame koju duži period preživljava ovaj primorski grad čije su prirodne ljepote bile mamac mnogima da se na krilima političke i finansijske moći uključe u poslove koji su, kako se pokazalo, bili u suprotnosti sa zakonom.
Početkom juna stigla je presuda u procesu Zavala u kome je, u relativno kratkom roku, godinu i šest mjeseci nakon spektakularnog hapšenja, izrečena prvostepena presuda kojom je bivši predsjednik Rajko Kuljača osuđen na pet godina zatvora, na četiri godine osuđen je njegov bivši potpredsjednik Dragan Marović, brat potpredsjednika DPS-a Svetozara Marovića.
Bivši čelnik budvanskog vodovoda i aktuelni poslanik i odbornik DPS-a Đorđije Pinjatić osuđen je na 3,5 godine zatvora, koliko je dobila i Natalija Panina, izvršna direktorka firme Zav ala invest. Zatvorskim kaznama od dvije godine osuđeni su i ostali optuženi u ovom procesu Dragan Žinić, Slobodan Đurović, Stevan Vučetić, Sreten Tomović, Novak Stanojević i Marko Kaloštro. Na kaznu zatvora od tri godine i šest mjeseci osuđen je Dragan Sekulić, direktor firme Moninvest.
Ovakav ishod procesa Zavala, označenog kao prvi slučaj korupcije visokog nivoa u Crnoj Gori, koji je privukao veliku pažnju domaće i međunarodne javnosti, izazvao je jak potres u redovima budvanskih socijalista.
Prvi čovjek budvanskog DPS-a Boro Lazović ponudio je ostavku na tu funkciju revoltiran izrečenim kaznama i osjećajem sopstvene krivice što partija nije odlučnije stala u odbranu svojih ljudi.
Na burnoj sjednici opštinskog odbora održanoj 8. juna, na kojoj je bilo prisutno više od stotinu članova stranke, iskazano je veliko nezadovoljstvo odnosom centrale prema Budvi koja je „pod stalnom lupom” i pritiskom kakav u sličnim situacijama u drugim gradovima izostaje. Navedeni su primjeri Podgorice i Ulcinja čiji gradonačelnici Miomir Mugoša i Gzim Hajdinaga ili nijesu ili su blago kažnjeni kada su donošene presude zbog zloupotrebe službenog položaja
Ako se raspadne DPS u Budvi, raspašće se i u cijeloj Crnoj Gori, glasila je, otprilike, prijeteća poruka sa sjednice koja je, zatvorena za javnost, trajala gotovo četiri sata.
U emotivnom obraćanju partijskim drugovima Lazović je obrazložio svoju odluku pored ostalog i time, da nakon svega ne može pozivati građane da glasaju za ovu partiju, kada članove i vodeće ljude te stranke proglašavaju kriminalcima, navodi izvor Monitora.
Lazović se na čelu budvanskog DPS nalazi osam godina i kao „čovjek iz naroda”, fudbalski trener po profesiji, uspio je u dva navrata da DPS dovede na vlast u Budvi, sa visokim skorom od gotovo 72 odsto osvojenih glasova.
To nije pošlo za rukom njegovom prethodniku, predstavniku takozvane intelektualne Budve, Ivu Armenku, aktuelnom ambasadoru Crne Gore u Grčkoj, koji je izbore izgubio.
Ostavka Lazovića nije naravno prihvaćena, a larma oko podnošenja podsjeća na skup podrške uhapšenim budvanskim čelnicima iz decembra 2010. godine.
Tek što su se strasti malo stišale Lazoviću i budvanskim depeesovcima stigao je iz Podgorice novi udarac. Apelacioni sud potvrdio je i jednim dijelom povećao prethodno izrečene zatvorske kazne optuženima u procesu Auto-moto, koji su proglašeni krivim jer su državnu imovinu Auto moto društva, zemljište u centru grada, prepisali na privatne firme i time pribavili protivpravnu imovinsku korist u iznosu od tri miliona eura.
Osuđeno je sedam zaposlenih lica u AMD Budva. Sud je preinačio prvostepenu presudu direktoru AMD Igoru Trnskom i Stevici Dragoviću, direktoru Zavoda za izgradnju, i kaznu povećao sa godinu na godinu i po zatvora. Bojan Karadžić, Slobodan Pima, Marko Vujović i Srđan Stojanović osuđeni na po godinu dana, dok je Slavica Dragović osuđena na šest mjeseci zatvorske kazne.
Svi okrivljeni iz redova su DPS-a, tako da se Lazović suočio sa specifičnom situacijom – na zatvorsku kaznu osuđeno je ukupno 17 funkcionera i uticajnih članova partije kojom rukovodi. Svi skupa osuđeni su na 39 godina zatvora.
Mnogi od njih u bliskim su odnosima sa članovima porodice Svetozara Marovića. Pored rođenog brata Dragana, osuđeni su kumovi i prijatelji Marovića, što ogorčene pristalice DPS u neformalnom razgovoru tumače namjerom državnog tužilaštva da pažljivim odabirom slučajeva procesuira one u kojima aktivno učestvuju Marovićevi ljudi, čiji bi iskazi mogli dovesti do dokaza o njegovoj umiješanosti u nezakonite radnje. Nakon hapšenja čelnika Budve Marović je izjavio kako je on politička meta hajke na rukovodeći kadar u toj opštini.
Opštinski odbor DPS-a u Budvi jedini je odbor koji je osuđen od svoje partije iako na izborima na svim nivoima postiže, kako kažu, najbolje rezultate. Izvršene su kadrovske promjene u tehničkoj organizaciji DPS-a po kojoj je za koordinatora partije za Budvu nedavno zadužen Mevludin Nuhodžić, prije njega taj posao bio je u nadležnosti Sveta Marovića.
Udar na Marovića i njegove ljude, smatraju budvanski socijalisti, logička je greška vrha vladajuće partije, jer je poznati Budvanin neodvojivi dio svega onoga što je DPS kao politička organizacija u posljednjih 20 godina u državnom i političkom smislu postigla.
Pokušaji Monitora da od istaknutih lokalnih političara dobije komentar o presudama i previranjima u partiji bili su bezuspješni.
Bivši predsjednik Rajko Kuljača nije bio raspoložen da daje izjave, uz napomenu, da zbog njega niko ne treba da podnosi ostavke i da bi bolje bilo da se traži da im se pravedno sudi.
Poslanik Đorđije Pinjatić svoju izjavu nazvao je iskazom ogorčenog čovjeka koji ne smatra da zaslužuje bilo kakvu kaznu, a najmanje rigoroznu kakva mu je odmjerena. On je demantovao navode u štampi da je podnio ostavku na mjesto poslanika i kazao da nema namjeru da vrati mandat u skupštini ni napusti članstvo u partiji jer želi da nastavi borbu za istinu.
Na telefonske pozive Monitora nisu se odazvali Boro Lazović ni Mevludin Nuhodžić.
Budvani su kritikovali izjave ministra Predraga Sekulića o Budvi kao urbanistički uništenom gradu i graditeljskom ruglu pa je Lazović postavio pitanje: ,,Kažite mi koji Budvanin ima hotel u Budvi, ko od nas gradi solitere, apartmanske komplekse? Sve to rade ljudi koji nijesu iz ovoga grada i kojima su date dozvole da to rade”.
Lazović je ocijenio da se Budvani kažnjavaju samo zbog namjere da grade.
Ali je zaboravio da je i sam zajedno sa odbornicima iz redova DPS zdušno podržao sve planove koji su od Budve napravili grad kula i solitera u koje su uzidani svi ti kritikovani gabaritni objekti. Uostalom, na parcelama koje on po raznim osnovama kontroliše, ucrtana su čak tri solitera duž Slovenske obale.
Polovina onih koji kritikuju izjave ministra održivog razvoja o Budvi kao urbanističkom ruglu, zvalo je ministra Sekulića za intervencije, ucrtavanje zgrada i spratova i on im je, kako kaže anonimni sagovornik Monitora, po pravilu izlazio u susret.
I tako, zgrada ovom, soliter i kula onom zaslužnom članu, tek Budvu uništiše zajedničkim snagama DPS-a Budve i Podgorice.
Budva je uprkos svemu – brend, bio je komentar predsjednika Lazara Rađenovića na skandalozne izjave ministra Sekulića da već uništeni grad treba pustiti da propadne do kraja.
Budva kao prepoznatljiv brend, biser je među ispraznim frazama, parolama i blefovima budvanskih čelnika kojima su godinama zasipali javnost. Od opsena o Budvi kao Monte Karlu, Nici ili Dubaiju, sa vodenim gradom, pasarelama preko mora, hotelima Hilton, Šeraton, Meriot.., ludim zabavama i inim čudima, koncertima Rolingstounsa i Madone, koji su na kraju platitli poreski obveznici, stiglo se do prazne opštinske kase, milionskih dugovanja i odogovornosti.
Baš kao u poznatom slučaju španskog ljetovališta Marbelja o kojem je Monitor pisao. Slične aktivnosti urbanističke mafije tokom investicionog buma u ovom turističkom gradu u Španiji zaustavljene su kada je federalna vlast jednog ranog jutra pohapsila kompletnu gradsku upravu sa sve katastrom, advokatima i policijom.
Budva jeste brend, ali u posve negativnom smislu. Jedan od najljepših primorskih gradova postao je prepoznatljiv po ružnoći, bespravnoj gradnji, golim okom vidljivoj korupciji i brojnim aferama, po najluđim kućama i fasadama izgrađenim bez smisla i reda i seoskim sokacima umjesto ulica.
To je brend jeftine ponude svake vrste, primitivne i vulgarne zabave sa golim plesačicama oko šipke u lokalima duž glavne promenade, brend šarenih tezgi i šankova, zaglušujuće muzike i gužve zbog koje fini gosti Budvu odavno zaobilaze.
Branka PLAMENAC
ČEGA SE BOJE KRUPNE RIBE
A za kuma – zatvor
DANAS, SJUTRA3 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
DRUŠTVO3 sedmice
Izdvojeno1 sedmica
INTERVJU3 sedmice
OKO NAS3 sedmice
HORIZONTI3 sedmice