Povežite se sa nama

MONITORING

To je njima naša borba dala

Objavljeno prije

na

Za utvrđivanje vrijednosti nekih oružanih snaga postoje izvjesne, u teoriji i praksi dokazane, formule. Broj ljudstva, oružje i njegova efikasnost, municija, oprema – neki su od parametara. Ali, nikada dovoljni. Najveću misteriju oduvijek su predstavljali kvaliteti rukovođenja, obuke, stanje morala… Za Vojsku Crne Gore (VCG) može se pouzdanu tvrditi da uspješno izvodi svečana postrojavanja i paradne ceremonije. Svi drugi dostupni parametri otkrivaju ranjivost sistema koji se od obnove nezavisnosti 2006. pokušao transformisati osloncem na kadrovske restlove nekadašnje jugoslovenske vojske.

Razumni rokovi početne reforme oružanih snaga su istekli, ali još nema opipljivih rezultata. Niko ne snosi konsekvence za bilo što. Na čelu Ministarstva odbrane (MO), pod kojim se nalazi Generalštab VCG, do danas je Boro Vučinić, DPS.

Aproksimativno, oružane snage su nas od obnove nezavisnosti koštale oko 400 miliona eura; pripadnici MO i VCG imaju veće plate od državnih službenika i namještenika; dosad je MO podijelilo svojim pripadnicima najmanje 520 stanova. Uprkos ovim silnim investicijama, dobili smo uniformisani haos sa amblemom VCG.

Na papiru su ustrojavane, pisane i brisane čitave brigade VCG; u jednom trenutku postoje tri “brigade”, onda se preko noći pretvore u samo jednu. Još gore: brisani su, pa ponovo upisivani čitavi vidovi oružanih snaga!

Epilog prve u javnosti prepoznate krupnije afere do danas nije razjašnjen. Oficir VCG Ilija Brčić je 2007. bio uhapšen u Italiji, pa boravi u pritvoru pod optužbom za ratni zločin; nikada nije nedvosmisleno objavljeno ko je dozvolio blamiranje pred “NATO partnerima” da se osoba pod takvom hipotekom nađe u vojno-diplomatskoj misiji.

Uslijedilo je diskretno smjenjivanje načelnika Generalštaba, generala Jovana Lakčevića, ali ne i kraj njegove karijere – imenovan je za vojnog atašea u Ljubljani. Lakčević je prethodno postao prvi načelnik Generalštaba na osnovu potpuno nezakonitog akta “vrhovnog komandanta”, predsjednika Filipa Vujanovića o postavljenju.

Slično je i sa Draganom Samardžićem, njegovim nasljednikom, aktuelnim šefom Generalštaba. Vujanović je Lakčevića odmah nakon obnove nezavisnosti proizveo u general-potpukovnika a Samardžića u viceadmirala na bazi izvjesnih saveznih propisa, no akt o tome nikada nije objavljen u Službenom listu Crne Gore– samim tim de iure nikada zakonski nije stupio na snagu.

Sva tri generala koja su se 21. maja 2006. zatekli u Crnoj Gori – Lakčević, kao komandant Podgoričkog korpusa, Samardžić, komandant Mornarice i Dragan Milosavljević, načelnik štaba Podgoričkog korpusa, ugradili su sebe u formaciju crnogorske vojske iako je brojčano višestruko manja od nekadašnje jugoslovenske u Crnoj Gori!

Prijem u službu dvojice drugih generala, sa platama od par hiljada eura u vojno-diplomatskim misijama – Ljubiše Jokića(Brisel) i Radosava Martinovića(Beč) – takođe je sporan: nakon što su se penzionisali nijesu postojale zakonske mogućnosti da se reaktiviraju.

Čime objasniti da je pukovnik Zoran Bošković, sadašnji ataše u Berlinu, primljen u VCG naknadno, uprkos isteku roka predviđenog da se pripadnici bivše vojske opredijele nakon referenduma za službu ili u Crnoj Gori ili u Srbiji ? Poznate su dvije verzije objašnjenja zbog čega su primili Boškovića i obje su vjerovatne: suprug je operske dive Jadranke Jovanović, koja je 1990-ih pjevala u spotovima DPS-a i rođak Vuka Boškovića, Vujanovićevog savjetnika za bezbjednost.

No, to su samo neki od personalizovanih primjera nezakonitosti koje se svih ovih godina odigravaju u Ministarstvu odbrane. Još uvijek su otvorena pitanja evidentiranja prihoda MO do 2008. od prodaje viškova naoružanja i vojne opreme. Da je stvar u najmanju ruku sumnjiva nepobitno je utvrđeno izvještajem Državne revizorske institucije. Novcem od prodaje viškova naoružanja i vojne opreme su raspolagale samo dvije osobe iz MO – ministar Vučinić i Dragan Samardžić, njegov tadašnji zamjenik za materijalne resurse čiji je potpis bio deponovan u bankama.

Uostalom, ko je, kada i po kojim kriterijumima utvrđivao vojne viškove? Naoružanje i vojna oprema su prodavani prije nego što su usvojeni ključni dokumenti koji definišu materijalnu formaciju VCG.

Tek je početkom godine – između ostalog i nakon pisanja Monitora– Samardžić, sadašnji načelnik Generalštaba, naredio da se naprave knjige materijalne formacije. U prijevodu, da se popiše sa čim od naoružanja i opreme uopšte raspolaže svaka od jedinica VCG!

Nastavlja se i praksa da se vrh Ministarstva odbrane infiltrira bivšim oficirima koji, za promjenu, umjesto uniformi oblače civilna odjela. Tako se simulira civilna kontrola oružanih snaga. Prošle jeseni je penzionisan general Dragan Milosavljević, no ministar Vučinić ga je odmah odmah postavio za svog savjetnika.

Drastičniji je slučaj sa pukovnikom Rifetom Kosovcem, ranijim komandantom 568. centra za obuku, koji je sada Vučinićev pomoćnik za poslove planiranja, organizacije i funkcionisanja materijalnog obezbjeđenja. Istovremeno i MO i VCG!

U međuvremenu, Vučinić i Samardžić su mimo Zakona o javnim nabavkama, direktnim pogodbama, sklapali poslove nabavke suvenira, kupovine teretane ili avionskih karata i proglašavali ih za vojne tajne!

Samardžić se i direktno uključio u trgovinu naoružanjem, jer je jedno vrijeme bio u odboru direktora Montenegro difens industri(MDI), državnog preduzeća za proliferaciju. Pa je kao šef Generalštaba odlučivao o viškovima naoružanja a kao član rukovodstva MDI o tome po kojoj cijeni i kome će biti prodati!

Ispostavilo se da je Samardžić muvao i sa stanovima u Beogradu i Tivtu. Vlada Mila Đukanovića mu je iskeširala 200.000 eura da kupi stan na ekskluzivnoj lokaciji Trg od magnolija u Tivtu iako je Samardžić u tom periodu imao stan (oko kojeg je vođen spor) od 104 kvadrata dobijen od nekadašnje SRJ u Beogradu i službeni stan u Podgorici.

I nakon što je to objavljeno, novi premijer Igor Lukšić je zimus tvrdio da sa novcem za Samardžića ništa nije sporno. Kako smo pisali, Lukšić je 2004. kao regrut bio podređen Samardžiću, koji se (kao načelnik štaba Moranarice tadašnje SCG) postarao da ondašnji ministar finansija u jednoj školi u Baru (nadležnost Mornarice) folira odsluženje tzv. civilnog vojnog roka.

Lukšić nije neznaveni civil koji se ne razumije ili je indiferentan što se vojnih poslova tiče. On kao ministar finansija nije reagovao na činjenicu da su Vučinić i Samardžić ispred Ministarstva odbrane obavljali poslove bez obavezujućih javnih tendera. Komisija za javne nabavke je bila direktno podređena tadašnjem ministru finansija Lukšiću i nije stopirala ili opozvala Vučinićeve i Samardžićeve nezakonite transakcije.

Sada je objavljeno kako će Ivan Mašulović biti faktički prvi čovjek za bezbjednost u MO i oružanim snagama. No, javnost je uskraćena za podatak da je Mašulović, dugogodišnji pripadnik Agencije za nacionalnu bezbjednost, na funkciju u MO raspoređen sa mjesta Lukšićevog savjetnika za bezbjednost.

Vladimir JOVANOVIĆ

Komentari

Izdvojeno

PROGRAM ES2, FUNKCIONERI I OSTALI: A kolika je vaša plata?

Objavljeno prije

na

Objavio:

Svaka od zarada sa popisa 2.000 najvećih, isplaćenih iz budžeta za mjesec oktobar, podigla je do državnog prosjeka između pet i 15 osoba koje su tog mjeseca primile minimalnu zaradu. Sve skupa, to je između 20-25 hiljada zapošljenih koji postanu statistički prosjek dok u stvarnosti jedva sastavljaju kraj s krajem

 

 

Ovih dana bili smo, ne bez razloga, zatrpani zanimljivim statističkim podacima serviranim iz državnih službi koji se tiču najvećih, najmanjih, prosječnih zarada u Crnoj Gori.

Od Poreske uprave saznali smo da je najveća obračunata i isplaćena zarada u ovoj godini iznosila 187.308,22 eura bruto (oko 140.000 eura neto). Srećni dobitnik bio je državljanin Crne Gore zaposlen u sektoru koji se vodi pod šifrom djelatnosti “nespecijalizovana trgovina na veliko“. Koji dan ranije, iz Ministarstva finansija stigao nam je, nakon višemjesečnog zatišja, popis 2.000 najvećih zarada isplaćenih iz državnog budžeta za mjesec oktobar. Prethodno se oglasio i Monstat, saopštavajući da je prosječna oktobarska neto zarada iznosila 944 eura neto (1.137 eura bruto).

“Prosječna zarada u statističkom istraživanju za mjesec oktobar ne odnosi se na sve oktobarske zarade koje veliki broj izvještajnih jedinica isplaćuje u novembru, već će one biti sastavni dio istraživanja za novembar koje će biti objavljeno 30. decembra”, napominje se u saopštenju kojim se objašnjava da su u njihovu računicu ušle samo isplaćene oktobarske zarade. Zato, zaključili su u Monstatu, “efekti Vladinog programa Evropa sad 2 nisu u potpunosti sastavni dio ovog saopštenja, već će biti potpuno obuhvaćeni narednim”.

Ovaj dodatak saopštenju kupuje vrijeme premijeru Milojku Spajiću koji je, ne jednom, obećao kako će podnijeti ostavku ukoliko, sa isplaćenom oktobarskom zaradom, prosječna (neto) plata u državi ne bude 1.000 a minimalna 700 eura. U skladu sa predizbornim obećanjima Pokreta Evropa sad iz proljeća prošle godine. Ne bi trebalo da začudi ukoliko Monstat objavi kako je novembarska, a možda i korigovana oktobarska prosječna zarada, bliža zacrtanom cilju od sada nedostajućih 56 eura. Ako, i ne dosegne obećanu hiljadarku. U prosjeku.

Zoran RADULOVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od 13. decembra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

PREMIJER VS PREDSJEDNIK, KO ZNA KOJA RUNDA: Naš derbi

Objavljeno prije

na

Objavio:

Nakon što se javnost cijelu sedmicu “zabavljala” idejom o pomirenju Milatovića i Spajića, poslije najave da će se  nekadašnji  partijski drugovi sastati zarad evropskog puta zemlje, ne samo da do sastanka nije došlo, nego je uslijedila još žustrija retorika i blokiranje rada Savjeta za odbranu. Dok oni vode medijski rat o tome ko je veći Evropljanin, Evropa nam je sve dalje

 

“Razlika između mene i premijera Milojka Spajića je kao između dana i noći, istine i neistine”, poručio je predsjednik države Jakov Milatović ove sedmice, odgovarajući na pitanja novinara  da li će se i kada sastati sa šefom Vlade.

To je samo jedna u nizu sve oštrijih izjava koje su razmjenjivali predsjednik i premijer posljednjih dana. A nakon što se javnost cijelu jednu sedmicu “zabavljala” idejom o pomirenju Milatovića i Spajića, poslije najave da će se i nekadašnji  partijski drugovi sastati zarad evropskog puta zemlje. Do  sastanka ne samo da nije došlo, nego je uslijedila još žustrija retorika i konačno blokiranje rada Savjeta za odbranu.

Milatović je javni poziv Spajiću da se sastanu uputio nakan povratka iz Brisela, krajem prošlog mjeseca. On je tada najavio da će pozvati premijera na dijalog zbog evropskih integracija i jačanja “građanskog i evropskog centra”. Iz kabineta Spajića su poziv pozdravili, poručujući da će se premijer prema toj inicijativi odnijeti sa posebnom pažnjom, kada bude formalizovana. Premijerov kabinet je doduše odmah natuknuo da predsjednik nema nikakve veze sa evropskim integracijama, te podsjetio na Milatovićeve opstrukcije Vladinih silnih uspjeha na evoprskom putu.  Sve u svemu,  bilo je znakova da  pomirenje baš i nije iskreno, ali se javnost uzdala u višu silu.  Brisel, ili  pak zajednički politički interes , u kontekstu pregovora o formiranju vlasti koji su još na čekanju u Podgorici, ali i rezulata lokalnih izbora koji govore da se  “građanski  i evropski centar” baš i ne proslavlja na terenu.

Uslijedilo je koškanje oko Barometra 26. Premijer je  predstavio  još jedan u nizu dokumenata  za domaću upotrebu,  koji poziva da se političke klase okupe oko zajedničkog interesa što bržeg ulaska zemlje u Evropu,  na koji, međutim,  potpis nije htjela da stavi ne samo opozicija nego i dio partija u vlasti,  jer smatraju da se tako abolira kršenje postojećeg Sporazuma od strane partija bivšeg DF.

Milena PEROVIĆ
Pročitajte više u štampanom izdanju Monitora od 13. decembra ili na www.novinarnica.net

 

Komentari

nastavi čitati

Izdvojeno

DONACIJE VLADE I DRŽAVNIH PREDUZEĆA SPC: Blagoslov koji nas košta milione 

Objavljeno prije

na

Objavio:

Od 2011. do ove godine Eparhiji budimljansko nikšićkoj iz budžeta je isplaćeno 1,9 miliona eura. Mitropoliji Crnogorsko primorskoj uplaćeno je 1,6 miliona eura. Najveći dio u posljednje četiri godine: 2021. godine 437 hiljada, 2022. – 654 hiljada eura, tokom protekle 208 hiljada i ove godine 106 hiljada eura

 

 

Vlada Crne Gore je u junu prošle godine odobrila 220.000 eura Eparhiji budimljanko-nikšićkoj za rekonstrukciju Saborne crkve Svetog Vasilija Ostroškog u Nikšiću. Državna revizorska institucija (DRI) je, u svom nedavnom Izvještaju o Budžetu za 2023, ustanovila da nema priložene propratne dokumentacije, kao i da nije navedena obaveza izvještavanja o utrošku navedenih sredstava.

U izvještaju DRI se navodi da im je Ministarstvo pravde proslijedilo dopis Eparhije budimljansko-nikšićke u kom je navedeno da je do 1. jula 2024. godine, utrošen iznos od 60.000, dok će se preostalih 160.000 eura biti utrošeno u narednom periodu.

Iz DRI su naveli da je ovim prekršeno niz pravila, te da su ,,Vlada i resorna ministarstva dužni da prije usvajanja zaključaka i plaćanja iz tekuće budžetske rezerve obezbijede relevantnu dokumentaciju kojom se vrši pravdanje odobrenog iznosa, kako je i predviđeno aktom o bližim kriterijumima za korišćenje sredstava tekuće i stalne budžetske rezerve i uputstvom o radu državnog trezora”.

U posljednje četiri godine, Vlada je za finansiranje vjerskih zajednica za četiri godine isplatila milion i 975 hiljada eura. Najviše novca je izdvojila za Mitropoliju crnogorsko-primorsku Srpske pravoslavne crkve – 930 hiljada, potom za Islamsku zajednicu u Crnoj Gori – 331 hiljadu, dok je Eparhiji budimljansko-nikšićkoj SPC dala 278 hiljada eura. Crnogorska pravoslavna crkva je za isti period dobila 231 hiljadu eura. Ostalih 13 vjerskih zajednica dobilo je između hiljadu i po i 55 hiljada eura, koliko je dobila Jevrejska zajednica.

Raniji izvještaj DRI-ja je pokazao da je posebno sporno finansiranje srednjih vjerskih škola, za što je iz budžeta isplaćeno 4,9 miliona eura. Čak tri miliona i sto hiljada eura dobila je Medresa ,,Mehmed Fatih” Islamske zajednice u Tuzima, a milion i 800 hiljada Gimnazija ,,Sveti Sava” Mitropolije crnogorsko-primorske u Podgorici.

Centar za građansko obrazovanje (CGO) je proteklog mjeseca podnio Specijalnom državnom tužilaštvu (SDT) krivičnu prijavu protiv NN lica koja su od 2019. do 2023. godine odobrili isplatu 4,9 miliona eura za finansiranje srednjih vjerskih škola u Crnoj Gori. ,,To je urađeno suprotno Opštem zakonu o obrazovanju i vaspitanju, što je utvrdila i Državna revizorska institucija (DRI) i dala negativno mišljenje na usklađenost finansiranja srednjih vjerskih škola sa ovim zakonom, a što ukazuje i na zloupotrebu službenog položaja sa ogromnom štetom za Budžet Crne Gore”, naveli su iz CGO.

Prema podacima portala Instituta alternativa – Moj novac, koji ažurno prati budžetska davanja, od 2011. do ove godine Eparhiji budimljansko nikšićkoj iz budžeta je isplaćeno 1,9 miliona eura. Više od polovine tog novca dobila je u posljednje četiri godine:  2021. godine – 303 hiljade, 2022. godine 253 hiljade, prošle godine 458 hiljada i ove 84 hiljade eura.

Navedena eparhija je od države dobila više novca nego Mitropolija crnogorsko-primorska, kojoj je od 2011. do 2024. iz budžeta isplaćeno 1,6 miliona.

Od 2011. iz budžeta je Mitropoliji Crnogorsko primorskoj uplaćeno 1,6 miliona eura. Najveći dio u posljednje četiri godine: 2021. godine 437 hiljada, 2022. – 654 hiljada eura, tokom protekle 208 hiljada i ove godine 106 hiljada eura.

Da se vratimo na Nikšić i obnovu Saborne crkve. Prije Vlade novac za neophodnu obnovu je u martu prošle godine izdvojila Elektroprivreda Crne Gore (EPCG). Ova državna kompanija je otkad je njeno kormilo 2021. preuzeo kadar Demokratskog fronta i Demokrata veoma izdašna u donacijama.

Prema istraživanju koje je uradio BIRN, rukovodstvo EPCG je široke ruke kada su u pitanju vjerske zajednice u Crnoj Gori, prije svega Srpska pravoslavna crkva. Islamskoj zajednici donirano je 40 hiljada eura, a Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi 2.000 eura, ali 2019. godine.

S druge strane, SPC i njenim udruženjima donirano je 223 hiljade eura. Manastirima 36,6 hiljada, bogoslovijama 31,5 hiljada, crkvama 19,4 hiljade, eparhijama 19,3 hiljade, hramovima samo dvije hiljade eura. Mitropoliji crnogorsko primorskoj 13 hiljada i 40,5 hiljada odborima za izgradnju vjerskih objekata SPC.

Finansirana su i udruženja bliska crkvi – Udruženje ratnih veterena prištinskog korpusa Vojske – Košare  1999 – hiljadu i po eura, Institutu za srpsku kulturu 12,5 hiljada, Moto klubu Noćni vukovi -hiljadu, Zavjetnici Tvrdoš – 500 eura.

Početkom prošle godine i Elektroprivreda Crne Gore je donirala 100.000 za obnovu Saborne crkve u Nikšiću.

Iako bi trebalo da transparentno prikazuju podatke o sponzorstvima, donacijama i poklonima, samo mali broj državnih preduzeća to i čini. Iz nepotpunih dostupnih podataka koji se mogu naći na sajtu Moj novac proizilazi da su mnoge državne firme, posljednje četiri godine, slijedile primjer EPCG:

Morsko dobro je jedno od preduzeća koje svake godine izdvaja velike sume u ovu svrhu i transparentno ih prikazuje. Morsko dobro je 10.000 doniralo manastiru Svetog Arhangela Mihaila na Prevlaci, Tivat, dok je Eparhija budimljansko-nikšićka dobila 3.000 eura, manastir u Kosijerevu 2.500, a franjevački samostan u Petrovcu 7.967.

Za razliku od Morskog dobra, CEDIS je pomoć izdvajao samo za vjerske objekte SPC-a: manastiru Duga-Bioče 1.500, manastiru Duljevo 4.990, manastiru Ćelija Piperska 2.500, Arhijerejskom protoprezviterijatu hercegnovskom 1.000, Crkvenom odboru crkve Svetog Nikole 1.000, Crkvenom odboru Vasove crkve Nožica 700, Mitropoliji crnogorsko-primorskoj 4.000.

I ostala državna preduzeća sponzorišu uglavnom vjerske objekte SPC i organizacije ove religijske zajednice. Regionalni vodovod je tokom prošle godine za donacija izdvojio 11.280, u pojedinačnom iznosu od 100 do 300 eura. Po 200 eura donirano je manastiru Dujevo, manastiru Svetog Georgija, Kolašinskoj parohiji, Miholjskom zboru Budva.

Sličnu praksu Imaju i u Skijalištima Crne Gore, pa su donacije od 100 do 300 eura u 2022. dosegle iznos od ukupno 12.000. Od ovog preduzeća Bratstvo pravoslavne omladine ,,Sveti Dimitrije” dobilo je 300 eura.

Radio difuzni centar (RDC) je u 2023. za sponzorstva dao 12.200 eura. Školska udruženja, škole, nevladine organizacije dobijale su donacije od 100 do 400 eura. Pojedinačno najveću donaciju od 850 eura dobila je Eparhija budimljansko nikšićka – Crkveni odbor Župe Nikšićke, zatim Građevinski odbor za izgradnju Srpske pravoslavne crkve 450 eura.

Inovaciono preduzetnički centar ,,Tehnopolis” DOO Nikšić tokom protekle godine podijelio je 2.330 eura. Najviše je dobilo Nikšićko pozorište 500, pa onda NVO Dobrotvorna fondacija Mitropolije crnogorsko-primorske Čovjekoljublje 300 eura.

 

Srpska kuća

Država Srbija je sa oko 3,5 miliona eura 2019. učestvovala u osnivanju Srpske kuće u Podgorici, koja pomoviše srpsku nauke, kulturu i umjetnost. Inicijativa za njeno otvaranje došla je od tadašnjeg srpskog premijera, sadašnjeg predsjednika te države Aleksandra Vučića.

Zanimljivo je da Uprava za državnu imovinu Crne Gore svake godine od otvaranja 2019. pa do danas plaća DOO Srpskoj kući za zakup prostora. Za pet godina plaćeno je ukupno 120 hiljada eura.

Predrag NIKOLIĆ

Komentari

nastavi čitati

Izdvajamo