Ko malo zaroni u zakonske propise i aktivnosti Ronilačkog saveza Crne Gore na kopnu otkriće cjelovit profil te asocijacije i sigurno se iznenaditi nizom saznanja. Prije svega, to je činjenica da Ronilački savez Crne Gore nije do 20. marta ove godine bio registrovan shodno odredbama Zakona o sportu Crne Gore od 2004. godine ,,Ronilački savez Crne Gore do 20. marta 2009. godine nije uskladio ‘organizaciju rada i opšte akte’ shodno članu 70 Zakona o sportu (Sl. List RCG broj 49/04)”, navodi se u dopisu Ministarstva sporta i medija upućenom Ronilačkom klubu Marina iz Herceg Novog, koji je potpisao samostalni savjetnik u tom ministarstvu Dragan Ivanović. Iz Marine su tu informaciju tražili zbog prikupljanju podataka za izradu Monografije o ronilaštvu na istočnoj obali Jadrana sa težištem na Crnu Goru, kaže Dragan Gačević, predsjednik RK Marina. To znači da je Ronilački savez Crne Gore prestao sa radom po automatizmu na osnovu pomenutog člana Zakona o sportu i od tada djeluje kao divlja firma.
Dalje, od petnaest klubova na zvaničnom sajtu sadašnjeg Ronilačkog saveza svega su tri registrovana u Ministarstvu kulture, sporta i medija prema Zakonu o sportu.
Ni skupštine sadašnjeg neregistrovanog Ronilačkog saveza nisu bile legitimne, jer su im prisustvovali predstavnici neregistrovanih, virtuelnih ronilačkih klubova. U to se lako uvjeriti na osnovu zapisnika sa skupština održanih u protekle tri godine. Naime, zaključke svih skupština održanih u tom periodu usvajali su neregistrovani ronilački klubovi članovi Ronilačkog saveza.
Vanrednom skupštinom od 2006. godine i redovnim skupštinama RSCG održanim prošle i pretprošle godine presjedavao je Veselin Mijajlović, direktor Regionalnog centra za obuku ronilaca za podvodno razminiranje, pružanje pomoći, spašavanje i kontrolu na moru. Ta vanredna nelegitimna Skupština usvojila je Statut Ronilačkog saveza i izabrala njegov Upravni odbor.
Podsjetimo, na prošlogodišnjoj Skupštini RSCG, koja je bila nelegitimna i nikoga ne obavezuje, raspravljalo se, kako je Monitor već pisao, i o prodaji Ronilačkog centra Rose. Potencijalni kupac tog centra vjerovatno i ne zna ko mu nudi Rose na prodaju.
Na osnovu zapisnika sa sjednice Upravnog odbora Ronilačkog saveza, održane 1. decembra 2007. godine u Baru, i akta Ministarstva kulture, sporta i medija od 19. septembra 2008. godine vidi se da su predsjednik Ronilačkog saveza Vladimir Milošević, potpredsjednik Danilo Mijajlović i članovi Upravnog odbora Miodrag Sekulović i Dalibor Todorović iz klubova koji nijesu registrovani u Ministarstvu kulture, sporta i medija.
Zbog toga je nejasno koga predstavlja tako izabrani Upravni odbor, koga obavezuju njegove odluke i kome odgovara?
Da paradoks bude veći, od četiri člana Upravnog odbora, dvojica su pravnici – predsjednik Upravnog odbora Vladimir Milošević i Dalibor Todorović.
Ovakvo izigravanje zakona prati Ronilački savez od osnivanja. Prema dokumentu Ministarstva sporta od 19. juna 1995. godine proizilazi da je Ronilački savez osnovalo osam ronilačkih klubova, od kojih su samo dva bila registrovana u Ministarstvu sporta. Prema članu 21 tadašnjeg Zakona o sportu „sportski savez mogu osnovati najmanje tri sportske organizacije”. Tada je za predsjednika Ronilačkog saveza Crne Gore izabran Veselin Mijajlović.
Ovaj i ovakav Ronilački savez u vrijeme SRJ i Državne zajednice Srbija i Crna Gora nije bio član nacionalne ronilačke organizacije koja se zvala Savez ronilaca Jugoslavije, a koja je bila članica Svjetske ronilačke federacije CMAS (Confederation Mondiale des Activites Subaquatiques). Svi pokušaji da Ronilački savez Crne Gore postane član nacionalnog saveza, koji je bio priznat od CMAS-a, bili su uzaludni. Iz raspoložive dokumentacije je vidljivo da je ovakvo stanje najviše odgovaralo pojedincima „samozvanim instruktorima” koji su na nekontrolisano i nelegitimno djelili ronilačke kategorije i izbjegavali nadzor i poštivanje važećeg Pravila ronjenja i obuke lakih ronilaca (PROLAR) iz 1985. godine.
Ni prijem Ronilačkog saveza Crne Gore u CMAS nije išao glatko. Postao je član CMAS-a krajem 2006. godine. Prvi put prijem je zatražen 2004. godine, ali tadašnji zahtjev je odbijen uz obrazloženje generalnog sekretara CMAS-a da ,,Crna Gora nije priznata zemlja ni od drugih zemalja ni od Internacionalnog Olimpijskog Komiteta, što znači da vaša federacija ne predstavlja Srbiju i Crnu Goru, a C.M.A.S. ne prihvata pristup lokalnih ili regionalnih asocijacija”.
Kada je Crna Gora na referendumu 2006. godine obnovila državnost i ubrzo postala članica UN, po automatizmu otvarao joj se pristup svim svjetskim sportskim i drugim asocijacijama, pa tako i CMAS-u. Tek prijemom u CMAS Ronilački savez je stekao pravo na edukaciju ronilaca prema Standardima CMAS-a i izdavanje certifikata te asocijacije. Nelegitimni Upravni odbor Ronilačkog saveza je konstatovao u zapisniku od 1. decembra 2007. godine „CMAS je prvi put omogućio RSCG kao nacionalnoj organizaciji da samostalno izdaje diplome i kartice.” Međutim, Ronilački savez je održavao ronilačke kurseve i izdavao diplome sa oznakom CMAS-a i prije nego je osnovan (24.11.1994.godine) i registrovan (23.12.1994. godine).
Zbog toga se, kaže Dragan Gačević, nameće nekoliko bitnih pitanja: ,,Ko je do prijema Ronilačkog saveza u CMAS od ronilačkih instruktora u Crnoj Gori ove asocijacije stekao validnu diplomu i imao aktivnu licencu? Ko predstavlja, na osnovu čega i po čijem ovlašćenju neregistrovani i nelegitimni RSCG u CMAS-u ? O čijem trošku se putovalo u Rim, gdje je sjedište CMAS-a, i kako funkcioniše žiro račun Ronilačkog saveza Crne Gore?”
Prema njegovim riječima, opravdano se postavlja i pitanje šta je sa diplomama RSCG koje su izdavane u ekvivalenciji sa CMAS-ovim ronilačkim kategorijama od 1991. do decembra 2006. Da li su to falsifikati, u čije ime su izdavani, ko ih je izdavao i kolika su finansijska sredstva dobijena po ovom osnovu i gdje su?
Na osnovu navedenih činjenica Ronilački savez Crne Gore je od svog osnivanja do danas nelegitimna sportska organizacija. Zašto to nadležni tolerišu i kakvu štetu od toga trpi crnogorsko sportsko ronilaštvo – pitanje je koje sve češće postavljaju registrovani ronilački klubovi. Pored ostalog i zbog toga što je o ravnopravnosti svih članova u RSCG smiješno govoriti. Ne mogu biti ravnopravni virtuelni ronilački klubovi sa klubovima koji poštuju zakonske propise.
Veseljko KOPRIVICA
INTERVJU4 sedmice
DRUŠTVO4 sedmice
INTERVJU4 sedmice
FOKUS4 sedmice
Izdvojeno4 sedmice
HORIZONTI4 sedmice
Izdvojeno4 sedmice
Izdvojeno4 sedmice